Jasperina: op eenzame hoogte (2019)

Recensie Jasperina: Op eenzame hoogte CinemagazineRegie: Simone de Vries | 86 minuten | documentaire | Met: Jasperina de Jong

Bovenaan de ladder
Op eenzame hoogte
Bovenaan de ladder
Wat een bestaan
Bovenaan de ladder
Ik, in m’n eentje
Wat een prachtige baan*

Er kon geen passender titel gekozen zijn voor deze documentaire over het leven en de carrière van Jasperina de Jong: op eenzame hoogte. Want ja, dat mag je wel concluderen na het zien van de beelden die documentairemaakster Simone de Vries van deze ‘ras-artieste’, zoals een journalist na haar eerste optreden in het ensemble Lurelei in de krant schreef onder haar foto. Jasperina de Jong (1938) behoorde jarenlang tot de toppen van de Nederlandse theaterwereld. Daarnaast is het lied waar de zin uit afkomstig is, bepalend voor haar carrière geweest, zeker in de beginjaren van haar huwelijk met Eric Herfst.

Ik heb nooit goed kunnen kiezen
Kiezen is de helft verliezen
En dus zit ik met een baan en een gezin
Met m’n huiselijke zorgen
Soep voor straks en brood voor morgen
En m’n werk bij het toneel – dat hakt erin
Aan wie ben ik nou verknochter
Aan m’n man, m’n zoon, m’n dochter
Of aan duizend vreemden in een zaal in Goes
De prinses van het theater
Gaat naar huis en even later
Is de Schone Slaapster al weer Assepoes
Staat de diva met ’t plaksel op d’r wangen
te behangen*

Met behulp van heel veel – met zorg uitgekozen – archiefbeelden van optredens en interviews en foto’s krijgen we een overzichtelijk beeld van de carrière van deze getalenteerde cabaretière, die geen moment stil kon zitten, al in de klas niet, zo horen we van een leraar. De energie die Jasperina uitstraalt is aanstekelijk en de geweldige teksten (veelal door Guus Vleugel geschreven, later door Ivo de Wijs) staan nog altijd als een huis.

Maar wat ‘Jasperina: op eenzame hoogte’ zo sterk maakt en het van de standaard biografische documentaire onderscheidt, zijn de korte bezoekjes aan Jasperina zoals ze nu is. Waardig oud geworden en nog net zo mooi als toen ze pas op het toneel stond, maar vooral dankzij die heerlijke nuchterheid waarmee ze terugkijkt op haar leven. Als ze voor de camera een doos opent met plakboeken, zié je onmiddellijk dat ze hier echt in geen jaren naar heeft gekeken, sterker nog: misschien wel nooit. Jasperina is op geen enkele wijze meer de diva die ze op het toneel was, maar iemand die met tevredenheid terugblikt op haar leven en geniet van haar oude dag. Ze mag trots zijn, ook op deze fraaie documentaire van Simone de Vries.

Monica Meijer

* uit het lied ‘Bovenaan de ladder’, voor Jasperina de Jong geschreven door Ivo de Wijs.

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 7 november 2019