Je verrai toujours vos visages (2023)

Regie: Jeanne Herry | 119 minuten | drama | Acteurs: Adèle Exarchopoulos, Leïla Bekhti, Gilles Lellouche, Élodie Bouchez, Suliane Brahim, Jean-Pierre Darroussin, Fred Testot, Miou-Miou, Denis Podalydès, Birane Ba, Roxane Barazzuol, Nema Mercier, Raphaël Quenard, Dali Benssalah, Patricia Jeudy, Pascal Sangla, Anne Benoît, Sébastien Houbani, Catherine Arditi

De Franse film ‘Je verrai toujours vos visages’ gaat over een boeiend, maar onderbelicht aspect van onze samenleving: het herstelrecht. De film start met een stel professionals, werkzaam in de sociale of juridische sector, die als herstelrecht-coördinatoren opgeleid worden: Fanny, Michel en Judith. Judith houdt zich daarna bezig met de haar toegewezen case van een jonge vrouw die als kind jarenlang seksueel misbruikt is. Door omstandigheden wil deze vrouw de dader, haar oudere halfbroer, ontmoeten. Fanny en Michel gaan aan de slag met de voorbereidingen van een project om drie gevangenen samen te brengen met drie slachtoffers van misdaden. Ze zijn niet verbonden door de betreffende misdaad. In een periode van ongeveer een half jaar komen ze meerdere keren samen om uitgebreid aan elkaar hun verhaal te doen. Het doel is van elkaar te leren, begrip voor elkaar te krijgen en voor de slachtoffers betekent dit een kans om de traumatische, levensveranderende ervaring te verwerken. Er wordt ook duidelijk gemaakt dat het de daders verder niets oplevert: geen strafvermindering, ze doen dit voor zichzelf.

Filmmaakster Jeanne Henry wisselt gesprekken met de grote groep af met gesprekken tussen Chloé en Judith, die haar voorbereidt op de ongetwijfeld moeilijke confrontatie met haar verkrachter. Hij is inmiddels vrijgelaten en is in dezelfde woonplaats als zijn zus gaan wonen. Juist om hem niet plotseling tegen te komen op straat, wil Chloé goede afspraken maken over wanneer hij bijvoorbeeld naar bepaalde restaurants mag en wanneer hij het winkelcentrum gaat. Het is zonder meer een dappere zet, zeker gezien de houding van de man, die nog steeds niet in lijkt te zien dat hij iets verkeerd heeft gedaan.

Naast deze boeiende materie krijgen we ook zijdelings iets mee van de privélevens van de herstelrecht-coördinatoren. Dat klinkt als een overvolle film, maar dat is het niet. Jeanne Henry toont met haar vernuftige scenario dat ze precies weet wat er nodig is om van personages op papier levensechte karakters te maken. Dat één van de professionals huwelijkse problemen heeft bijvoorbeeld, maakt haar tot meer dan een gezicht achter een bureau. Henry doseert de informatie precies op de goede manier, zodat de film continue in balans is en de twee uur voorbij vliegen.

Hoewel Adèle Exarchopoulos als Chloé en Élodi Bouchez als Judith (Raphaël Quenard als Chloe’s broer is maar in één scène echt te zien) de pannen van het dak acteren, zijn het vooral de kringgesprekken waarmee ‘Je verrai toujours vos visages’ indruk maken. Elk verhaal, ook die van de daders, slaat als een bom in. Elke keer denk je dat een ervaring die gedeeld wordt niet heftiger kan, maar niets blijkt minder waar. Uiteraard lopen de gemoederen hoog op, vooral door de houding van Issa (Birane Ba), die steevast anderen de schuld geeft van zijn verkeerde levenskeuzes. Ook die emotionele confrontaties tussen slachtoffer en dader zijn hartverscheurend.

‘Je verrai toujours vos visages’ is naast een krachtig en hoopvol pleidooi voor herstelrecht ook gewoon een mooie, meeslepende film, met ijzersterk acteerwerk van de gehele cast. Het scenario laat alle betrokkenen in hun waarde. Eigenlijk de Franse tegenhanger van het weergaloze ‘Mass’ (Fran Kranz, 2021).

Monoica Meijer

Waardering: 4

Bioscooprelease: 30 november 2023