Jeunes filles impudiques (1973)

Regie: Jean Rollin | 76 minuten | komedie, misdaad, drama | Acteurs: Joëlle Coeur, Gilda Arancio, Willy Braque, Marie Hellene Regne, Pierre Julien, Francois Brinquort

Tsja… wat valt er te zeggen over een film die in hooguit drie zinnen is samen te vatten, maar desalniettemin wordt uitgesmeerd over anderhalf uur? Kunstzinnig? Experimenteel? Of gewoon bar slecht?

Uitsmeren. Jean Rollin was er een meester in. De regisseur die naam maakte met zijn frivole vampiermeisjes stond immers niet bekend om zijn snelle tempo. Minutenlang kon hij de kijker meenemen langs kille kerkhoven, verlaten stranden en zwijgzame vrijpartijen. Voor de een leverde dit een heerlijk dromerige sfeer op om jezelf in te verliezen. Voor een ander vormde het een nauwelijks uit te houden verveling waar het nut van ontbrak. Natuurlijk blijft zoiets een kwestie van smaak, maar Rollins films stonden of vielen even goed met het beschikbare budget en de gegeven opdracht. Wanneer de omstandigheden juist waren kon Rollin een poëet zijn die dichtte met beelden. In andere gevallen was hij niet meer dan een amateuristische broodfilmer.

In het geval van ‘Jeunes filles impudiques’ was de opdracht om een ordinaire seksfilm af te leveren voor enkele producenten die daar wel geld in zagen, dus u kunt raden welke van de twee rollen de regisseur hier vervult. Rollin gaf de opdracht dan ook aan zijn alter ego ‘Michel Gentil’ en het resultaat kan op zijn best bedrijfsmatig genoemd worden. Rollin levert inderdaad wat de bedoeling is, maar daar houdt het ook op. Waar het de film aan ontbreekt is invulling. Rollin heeft een locatie, enkele aantrekkelijke dames en een flinterdun verhaallijntje om de boel gaande te houden en meer niet. Rollin was net zo goed af geweest om het verhaal achterwege te laten en gewoon enkele losstaande seksscènes te filmen in een oud landhuis, want uiteindelijk is dat alles waar het om draait hier. Seksscènes die overigens vrij letterlijk en figuurlijk als een slappe hap beschouwd mogen worden.

Wat er verder nog te beleven valt is een slaapverwekkend verhaaltje over enkele gestolen juwelen, waarbij al vlug meerdere partijen in het verhaal ervan verdacht worden deze te hebben gestolen. Niet alleen leidt dit verhaal aan een ongeïnspireerde ‘en toen’ structuur, het leidt ook tot weinig anders dan enkele flauwe martelscènes bovenop de al even flauwe erotiek die hier gepresenteerd wordt. Om overigens nog maar te zwijgen van de ‘shoot outs’ die er plaatsvinden in de tuin van het landhuis…   ‘Jeunes filles impudiques’ is vooral een treurige aangelegenheid. In sommige scènes zie je de hunkering van de regisseur naar zijn oude, vertrouwde vampierfilms, zoals wanneer een van de dames in een lang gewaad door een herfstig bos loopt. Even wordt daar de sfeer zachtjes aangetikt waar de regisseur om bekend staat, alleen maar om vervolgens weer te verzanden in de volgende saaie scene. Ook Rollin wist donders goed dat hij deze film vooral regisseerde om zijn andere projecten te kunnen financieren en het gebrek aan inspiratie straalt er van alle kanten vanaf. Wat in zijn andere films een sfeervol langzaam tempo genoemd mag worden, wordt hier al vlug een tergend trage sleep naar de eindstreep. Rollin had er duidelijk geen zin in en dat is helaas te zien ook.

Sander Colin