Jinpa – Zhuang si le yi zhi yang (2018)

Regie: Pema Tseden | 86 minuten | drama | Acteurs: Jinpa, Genden Phuntsok, Sonam Wangmo, Kunde

In het Tibetaanse ‘Jinpa’ maken we kennis met een man van ergens in de dertig. Hij draagt een donkere zonnebril (hoewel hij door het vele stof buiten nauwelijks last van fel licht kan hebben), een leren jas, een hip baardje en een opvallende ketting met een paar gele en rode kralen. Hij rijdt in een pickup-truck door een verlaten, zanderige omgeving, ergens in het Tibetaanse Hoogland. Vanaf zijn cassettebandje luistert hij naar een Tibetaanse versie van O Sole Mio, wanneer hij plotseling over iets heen rijdt. Hij blijkt een schaap aangereden te hebben. Na enige overpeinzingen laadt de man het dode dier in zijn pickup op de passagiersstoel. De reis gaat verder tot hij een wandelaar tegenkomt. Hij stopt en biedt de man aan hem mee te nemen.

De eerste momenten waarin de naamloze chauffeur en zijn ietwat sjofel uitziende passagier met elkaar communiceren zijn droogkomisch. Hoewel het natuurlijk een vriendelijke daad is om iemand mee te laten rijden, blijkt uit de opmerkingen van de chauffeur niet bepaald enige mate van beminnelijkheid. Hij beticht de ander ervan hem ongeluk te brengen (het moet zijn schuld zijn dat hij het schaap doodreed) en er is een grappige conversatie over roken, het bezitten van sigaretten en het aanbieden ervan. De film krijgt een iets andere toon als het doel van de reis van de passagier duidelijk wordt: hij is op weg naar Sanak, een plaatsje, waar naar zijn zeggen de moordenaar van zijn vader verblijft. De moord is al twintig jaar geleden gepleegd, de man is al tien jaar naar de dader op zoek.

De chauffeur zet de lifter af bij een letterlijke splitsing in de weg. De symboliek hiervan wordt de kijker later duidelijk. Bij het afscheid blijkt het duo dezelfde naam te delen: Jinpa. Toeval of is er meer aan de hand? We volgen chauffeur Jinpa verder op zijn reis en merken gaandeweg dat hij het verhaal van zijn naamgenoot niet los kan laten. Hij wordt hier zelfs zodanig door afgeleid, dat hij bij zijn minnares geen seksuele bevrediging kan vinden. In een theehuis, waar je ondanks de ongemakkelijk flirterige bardame zo naartoe zou willen om de authentieke sfeer op te snuiven, krijgt de film mystieke proporties en laat filmmaker Tseden je nadenken over karma, lotsbestemming en dromen.

‘Jinpa’ is een trage, maar emotioneel bevredigende film, vol mooie frames en weinig in film vertoonde gebruiken en tradities, zoals de luchtbegrafenis die het arme schaap ten deel valt. Opvallend is het gekozen beeldformaat, de film is geschoten in beeldverhouding 4:3, wat vooral goed past bij de scènes in de truck van Jinpa 1.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 29 augustus 2019