Johan (2005)

Regie: Nicole van Kilsdonk | 105 minuten | drama, komedie, romantiek | Acteurs: Michiel Huisman, Caro Lenssen, Huub Stapel, Ariane Schluter, Leona Philippo, Johnny de Mol, Huub van der Lubbe

Een Nederlandse film met de titel ‘Johan’ zal bij vele mensen gelijk beelden oproepen van gras, gejuich en mannen die achter een bal aanrennen. Inderdaad, voetbal speelt een belangrijke rol in deze film, maar de voetbalhaters kunnen rustig ademhalen: hoofdpersoon Johan heeft net zo’n hekel aan voetbal als de gemiddelde ‘Sex and the City’ fan. Het script is dan ook geschreven door een vrouw (Mieke de Jong) en de regisseur is Nicole van Kilsdonk. Dit team zorgt ervoor dat je als meisje/vrouw minstens evenveel plezier zult beleven aan ‘Johan’.

Johan Dros is een gevoelige jongen, een geboren muzikant, die liever met zijn moeder Franse chansons zingt dan met zijn broertjes door de modder rolt. Als klein jongetje is Johan (gespeeld door Lorentz Teufer) een schattig buitenbeentje, waar je als kijker enorm veel empathie voor voelt. Met name ontroerend en tragikomisch is de scène waarin zijn moeder sterft terwijl de rest van de familie opgaat in een voetbalwedstrijd. De volwassen Johan (gespeeld door Michiel Huisman) is de jongen waar alle meisjes voor zouden moeten vallen: bloedmooi en met zijn lange warrige haar en de gitaar die nooit van zijn zijde wijkt, een prototype artiest in de dop. Raar genoeg verliest hij zijn vriendinnetje Evy (gespeeld door Caro Lenssen) aan zijn afgrijselijke broer Johnny (lekker onuitstaanbaar neergezet door Johnny de Mol), die het helemaal gaat maken in de voetbalwereld. Macht trekt aan, natuurlijk, dus alles wat er voor Johan op zit is om op zijn eigen gebied (muziek) succesvol te worden en voor evenveel publiek op te treden als zijn broers. Hij vertrekt van het idyllische eiland Texel naar de grote stad, Amsterdam.

‘Johan’ is net zo goed een film over muziek en over liefde als over voetbal. De ongelukkige/moeizame liefde komt steeds terug: eerst is er moeder Millie Dros (Ariane Schluter) wiens man voetbal boven haar verkiest, dan Johan zelf die zijn Evy verliest, vervolgens de lieve Hester (Leona Philippo) die heimelijk gevoelens voor Johan koestert en tenslotte vader Rinus Dros (Huub Stapel) die op zijn ziekbed zijn vrouw toch wel erg mist. De soundtrack vol enthousiaste gitaarmuziek houdt de vaart er in en Michiel Huisman brengt de liedjes die hij zelf speelt ook heel aardig. Tussendoor kun je genieten van sfeervolle oerhollandse landschappen. De wadden, de duinen, regen, wolken, fietsen en duiven op de dam, je zou er bijna een trotse Hollander van worden. Oh ja, en dan is er natuurlijk ook het voetbal. De voetbalscènes worden zo gebracht dat je er als niet-liefhebber nog best naar kunt kijken, het zal bijvoorbeeld voor iedereen amusant zijn om Johnny de Mol naast keeper Van der Sar te zien zitten.

Een minpuntje aan de film is de voice-over van Michiel Huisman, hij vertelt soms tragische zaken op een te luchtige manier, in zijn stem houdt hij niet genoeg rekening met de inhoud van wat hij vertelt. Ook zal voor sommigen het gelukkige einde een beetje té zijn. Feit blijft echter dat je na het verlaten van ‘Johan’ met een prettig gevoel de bioscoop uitloopt, zoals het een ‘feel-good’ movie betaamt.
‘Johan’ is al met al een heel erg fijne film, die het zowel bij jongens als bij meisjes goed zal doen. Een echte Hollandse romantische komedie, met een stralende hoofdpersoon, genoeg verhaal, oprechte ontroering en ook nog een beetje voetbal.

Emy Koopman

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 6 oktober 2005