Jóvenes (2005)

Regie: Joves Carles Torras, Ramon Termens | 105 minuten | drama | Acteurs: Roger Coma, Pau Roca, Aina Clotet, Mohamed Bouachmir, Ariadna Cabrol, Jordi Dauder, Gorka Lasaosa, Aleix Rengel Meca, Pep Molina, Vicky Peña, Llu’s Pérez, Carmela Poch, César Rojas, Jorge Serrat, Judit Uriach, Teresa Vallicrosa, Oriol Vila, Natasha Yarovenko, Eloi Yebra

Het regisseursduo Torras & Termens schetst een verontrustend beeld van de huidige opgroeiende jongeren en hun worsteling met hun leven, middels drie aparte verhalen. De verhalen hangen met elkaar samen via overlappende personages, maar worden afzonderlijk van elkaar verteld, en worden niet met elkaar verweven of netjes afgerond, zoals de gewoonte lijkt in veel films van de laatste tijd. Dit zorgt ervoor dat het geheel niet zo geforceerd overkomt, terwijl er wel sprake is van een interessant soort continuïteit.

Verreweg het krachtigste verhaal is het tweede, dat draait om de viering van de verjaardag van Cristina. Aina Clotet is erg sterk in haar vertolking van dit personage. Ze is kwetsbaar en onzeker, maar met een sterke behoefte aan spannende prikkelingen in haar leven. Dat ze graag wat (mannelijke) aandacht wil blijkt op het moment dat we haar, halverwege het eerste verhaal, ontmoeten. Ze protesteert tegen een ongepaste zoen van Jordi, die ze nog maar net ontmoet had, maar wordt niet kwaad. Ze wil hem blijven zien, en houdt via e-mail contact met hem. Ze wil afspreken, maar later, op haar verjaardag, heeft Jordi andere dingen aan zijn hoofd. Teleurgesteld gaat ze maar met haar vriendinnen stappen, maar in haar zoektocht naar avontuur gaat ze wel erg ver. Via haar vriendinnen komt ze met cocaïne en pillen in aanraking, waar ze eerst niets van moet hebben, maar waar ze uiteindelijk steeds meer van gebruikt. In een erotisch geladen moment op de dansvloer zoent ze met haar twee vriendinnen en is ze compleet de weg kwijt. Ze wordt zo een makkelijk slachtoffer voor enkele observerende, opgewonden jongens. De scène waarin er misbruik van haar wordt gemaakt is vreselijk om te zien, en doet qua directheid en de lengte van het getoonde wat denken aan de verkrachtingsscène in ‘Irréversible’. Natuurlijk verdient niemand het om misbruikt te worden, maar in het geval van Cristina is het nog eens extra triest, omdat ze niet eens in de gaten heeft wat er gebeurt, en juist zo voorzichtig aan de avond begon. We zien haar steeds verder afglijden, en we kunnen er niets tegen doen.

We moeten het veelal zonder de sympathie voor het hoofdpersonage doen in het eerste verhaal van de film, dat gaat over Jordi die net een baan heeft gevonden bij een beleggingsbedrijf. Hij beheert de rekening van zijn op sterven liggende oom, en mag met een bepaald bedrag speculeren. Het lijkt goed te gaan, maar wanneer de Verenigde Staten een aanval plannen in het Midden-Oosten stort de beurs in, en raakt Jordi alles kwijt. Hij moet en zal echter succes hebben, en daarom neemt hij illegaal geld op van de rekening van zijn oom, om het vervolgens te beleggen in aandelen van wapenfabrikanten, hopende op een oorlog. Deze acties van Jordi, het bedriegen van zijn oom en zijn wens op een oorlog voor zijn eigen gewin, wekken niet bepaald veel sympathie op voor de jongeman. Zijn houding van het snel willen hebben van iets komt ook naar voren in zijn directe avances op Cristina. Hij wil alles, en hij wil het meteen, zonder vooruit te denken of verantwoording te nemen voor z’n daden.

Dit laatste thema komt ook weer terug in het laatste verhaaltje, waar we enkele jongens bezig zien zich te vervelen. Ze slaan, zomaar willekeurig, vanuit hun verveling, wat andere jongens in elkaar. Ze weten niet goed wat ze met hun leven, en toekomst, aan moeten, en moeten leren om verantwoordelijkheid te nemen voor hun daden. Dit komt sprekend naar voren in de laatste scène, en het laatste shot van dit verhaal, en meteen de film. De hoofdpersoon, Pau, heeft net met de auto per ongeluk iemand aangereden, na een onschuldige pesterij. Hij rijdt echter door, en kijkt peinzend voor zich uit. Zijn onbezonnenheid heeft een situatie veroorzaakt die een beroep doet op zijn geweten. Wat moet hij doen met zijn leven, en hoe moet hij verantwoording afleggen voor zijn daden? Afgezien van de laatste scène is dit laatste verhaal weinig boeiend. Slechts wat zinloos geweld en desinteresse (met interessante wroeging, dat wel) moet het bestaan van dit gedeelte rechtvaardigen, dat echter te summier is, met te weinig zeggende personages, om van waarde te zijn. De korte belichting van deze thema’s, zorgt ervoor dat ook het verhaal zelf vrij zinloos wordt, en desinteresse opwekt. Het eerste verhaal is het meest compleet, maar slechts marginaal interessant. De grootste indruk maken, zoals gezegd, Cristina’s belevenissen, waar we op een rauwe, realistische manier – die doet denken aan Larry Clarks ‘Kids’ – bij betrokken worden. De drie verhalen versterken elkaar wel weer door hun verbindende thematiek (over onmiddellijke pleziertjes of succes, zonder verantwoording of oog op de toekomst), en als geheel is de film dan ook beslist het kijken waard, maar het is toch jammer dat het eerste, en vooral het laatste verhaal niet net zo pakkend zijn geworden als het middenstuk.

Bart Rietvink