Julie zwijgt (2024)

Recensie Julie zwijgt CinemagazineRegie: Leonardo Van Dijl | 100 minuten | drama | Acteurs: Ruth Becquart, Koen De Bouw, Tijmen Govaerts, Sofie Decleir, Pierre Gervais, Stefan Gota, Tessa Van den Broeck, Julliette De Hous, Laurent Caron, Alyssa Lorette, Claire Bodson, Grace Biot, Sam Bellen

In het indringende ‘Julie zwijgt’, van regisseur Leonardo van Dijl, is de tennisacademie een tweede thuis voor de getalenteerde Julie (Tessa van den Broeck, debutant actrice en ook in het echt een tennistalent). Haar jaargenoten willen haar altijd bij de toernooien tegen de andere Belgische tennisacademies hebben want dan is winst bijna gegarandeerd. Thuis zit het bij Julie ook wel snor, haar ouders zijn zorgzaam en steunen haar in de tenniscarrière.

Echter er stapelen zich donkere wolken op aan de horizon. Sinds Julie’s coach Jeremy (Laurent Caron) op non-actief is gesteld en er een onderzoek naar zijn doen en laten plaatsvindt, besluit de jonge tennisster in tegenstelling tot de mensen thuis en op de academie te zwijgen. Andere zijn daarom bezorgd om haar. Julie moet toch wel iets weten omdat hij haar nog altijd via ellenlange telefoontjes op afstand coacht.

Als een tikkende tijdbom loopt ‘Julie zwijgt’ langzaam over van de spanning. Tijdens de gevoelige affaire zijn voor Julie alleen nog de lijnen op de baan en de regels van het spel duidelijk. Het is dat en de competitie die haar een soort van rust geven en op de been houden in de emotionele chaos erbuiten. Tegelijk is diezelfde topsport een diepgeworteld onderdeel van de slepende affaire. De tennisbaan blijkt dus eigenlijk geen neutraal terrein. Maar wanneer ze haar zwijgen doorbreekt, is dat nog altijd aan de jonge tennisster zelf.

Het probleem ligt op het puntje van haar tong, maar Julie weet niet precies hoe ze wil spreken over de situatie met Jeremy. Ze is volop aan het (op)groeien en verwerken tegelijk. Als het moment daar eenmaal is, valt veel op zijn plaats. Tevens is er daarna nog een lange weg te gaan. Voor dit complexe emotionele proces geeft de film alle tijd en de acteerprestaties weten het explosieve materiaal gebalanceerd en zonder makkelijk oordeel over te brengen.

Daarnaast tackelt ‘Julie zwijgt’ aan de randjes brede maatschappelijke thema’s waaronder leerling-leraar relaties, klasseverschillen op en buiten de baan, en het omgaan met en aangeven van grenzen. Dit alles speelt zich af in een topsportomgeving die minder ver afstaat van het dagelijks leven dan de kijker wellicht denkt.

De afgemeten camerastijl, die dynamisch dicht op de huid zit van Julie, heeft sterke overeenkomsten met het werk van de Dardenne broers (onder andere ‘Rosetta’ (1999) en ‘Tori et Lokita’ (2022)). Toevallig deelt ‘Julie zwijgt’ dezelfde productieontwerper, Julien Denis, met films van de broers. Ook had regisseur van Dijl de beschikking over het ervaren oog van cameraman Nicolas Karakatsanis, die onder meer ‘Rundskop’ (Michaël R. Roskam, 2011) en ‘Skunk’ (Koen Mortier, 2024) heeft geschoten, en komt de excellente soundtrack van muzikante Caroline Shaw (‘Tár’ (Todd Field, 2022)). Tenslotte barst Van Bijls langspeelfilmdebuut naast genuanceerde stiltes ook van emotionele kracht. Om in tennistermen te blijven, het is game, set and match voor Julie.

Roy van Landschoot

Waardering: 4

Bioscooprelease: 6 februari 2025