Juror #2 (2024)

Regie: Clint Eastwood | 114 minuten | thriller | Acteurs: Nicholas Hoult, Zoey Deutch, Megan Mieduch, Toni Collette, Melanie Harrison, Adrienne C. Moore, Drew Scheid, Leslie Bibb, Hedy Nasser, Phil Biedron, Cedric Yarbrough, Bria Brimmer, J.K. Simmons, Chris Messina, Amy Aquino, Gabriel Basso, Chikako Fukuyama, Zele Avradopoulos, Onix Serrano, Jason Coviello, Rebecca Koon, Francesca Eastwood, KateLynn E. Newberry, Rachel Walters, Kiefer Sutherland, Scott Alan Smith, Javier Vazquez Jr., Kurt Yue, Tom Thon, RaVal Davis, Gabriel Butler, Kevin Saunders, Luciano Antonino, Lou Bosch, Kellen Boyle, Vincent Minutella

Met ‘Juror #2’ maakt de 94-jarige Clint Eastwood zijn 42e film. Daar zitten niet allemaal rake films tussen, maar met bijvoorbeeld het Oscar-winnende ‘Million Dollar Baby’ en jaren 90-western ‘Unforgiven’ bewees Eastwood naast een begenadigd acteur, ook een goede regisseur te zijn. Hoe dan ook kunnen we stellen dat de Amerikaan een ongekende passie heeft voor zijn vak. Op zo’n leeftijd nog steeds zo productief zijn is bewonderenswaardig. De vraag is of deze rechtbankthriller hoge ogen gooit…

Justin en zijn vrouw Ally lijken een perfect leventje te leiden. Ze hebben een mooi huisje samen en een eerste kindje is op komst. Als Justin wordt opgeroepen als jurylid voor een rechtzaak, gooit dit nogal roet in het eten voor het stel. De zaak die hij voor zijn kiezen krijgt gaat om de moord op een jonge vrouw genaamd Kendall Carter. Een moord die akelig dichtbij komt en Justin voor een moreel dilemma stelt.

Meerdere malen zien we het beeld van Vrouwe Justitia voor ons: ze is geblinddoekt en draagt een zwaard in haar rechterhand en een weegschaal in haar linkerhand. Het is vooral de weegschaal die veelvuldig opduikt. Eastwood maakt hiermee duidelijk dat een verhaal twee kanten op kan vallen. Het hoofdpersonage komt in een penibele situatie terecht waarbij hij ofwel zijn normen en waarden opzij moet zetten ofwel zijn hart volgt en het recht laat spreken. Justin heeft vanwege zijn verleden als alcoholist steeds een muntje in zijn hand. Hij laat dit steeds heen en weer gaan door zijn handen: een andere bewuste actie van Eastwood om ons te vertellen dat een verhaal twee kanten heeft.

‘Juror #2’ speelt zich grotendeels in een rechtbank af. De kunst is om dit decor niet te statisch over te laten komen. Met handige montages en heldere flashbacks weet Eastwood de eentonigheid tegen te gaan. Hier dragen acteurs Toni Collette en Chris Messina grotendeels hun steentje bij. Zij is de stoïcijnse aanklager, kil en berekenend. Het is Collette’s beste rol sinds ‘Hereditary’ uit 2018. Messina is de bevlogen, tot op het bot gemotiveerde advocaat die alles in de strijd gooit om de vermeende moordenaar uit het gevang te houden. Dit zorgt voor een aangename wisselwerking in de rechtszaal.

J.K. Simmons is een andere grootse acteur die tussen de namen van de cast prijkt. Hij vult zijn rol – zoals altijd eigenlijk – ijzersterk in, maar het is zo jammer dat hij niet zoveel te doen heeft, terwijl zijn personage juist een goede vondst is in deze film. In de hoofdrol zien we Nicholas Hoult zoals we hem nog niet eerder zagen. Hij wordt vaak toch een beetje als een kolderiek personage gecast. Zie bijvoorbeeld zijn rollen in ‘Mad Max: Fury Road’ en ‘The Menu’. In ‘Juror #2’ draagt hij de film. Zijn wanhopige blikken gaan door merg en been, en dat is gezien de onhandige samenloop van omstandigheden en zijn moeizame verleden niet gek. Hoult is perfect gecast. Moge dit zijn springplank zijn naar meer mooie hoofdrollen.

Na de rechtszaak is het aan de jury om een uitspraak te doen. In een kamertje komen de twaalf mensen samen om tot eensgezindheid te komen. De beste film die enkel dat kamertje nodig had om ontzettend boeiende cinema te verschaffen is Sidney Lumets debuut ’12 Angry Men.’ Eastwood lijkt wat inspiratie uit dat meesterwerk gehaald te hebben, en hoewel het nooit in de buurt komt van dat niveau, zijn ook deze sequenties behoorlijk enerverend. Het gesteggel tussen mensen die de waarheid willen achterhalen en mensen die gewoon zo snel mogelijk naar huis willen levert uitmuntende dialogen op.

Wat de film echt meeslepend maakt is de gewetenswroeging. Je bent jezelf constant af aan het vragen wat je zelf zou doen als je in Justins schoenen stond. Dit maakt ‘Juror #2’ een relaas dat nog lang door je hoofd blijft spoken. In de kern is het een karakterstudie over een man die onbedoeld gezondigd heeft. Dit morele dilemma blijft onbesproken in deze recensie: daarvoor moet u als lezer toch echt zelf de film gaan zien. Het is een schande dat studio Warner Bros. ‘Juror #2’ niet op elk Amerikaans bioscoopscherm vertoond, maar gekozen heeft voor een beperkte release. Niet alleen schopt men daar de legendarische Clint Eastwood tegen de schenen, maar ook ontnemen ze veel Amerikaans publiek de kans om een van de mooiere films van 2024 op het witte doek te zien. Gelukkig is de film in de Nederlandse bioscopen beter vertegenwoordigd, het is hier zelfs één van de breedste releases, zo niet de breedste, van een Clint Eastwood-film van de laatste jaren.

Sjoerd Crins

Waardering: 4

Bioscooprelease: 31 oktober 2024