Jusqu’à la garde (2017)

Recensie Jusqu'à la garde CinemagazineRegie: Xavier Legrand | 90 minuten | drama | Acteurs: Léa Drucker, Denis Ménochet, Thomas Gioria, Mathilde Auneveux, Mathieu Saikaly, Florence Janas, Saadia Bentaïeb, Coralie Russier, Sophie Pincemaille, Emilie Incerti-Formentini, Jérome Care-Aulanier

In ‘Jusqu’à la garde’ zien de exen Miriam en Antoine Besson elkaar na hun scheiding in de rechtszaal. De voogdij van de elfjarige Julien wordt aangevochten omdat vader Antoine het niet eens is met de bezoekregeling van zijn zoon. Sinds hij en Miriam uit elkaar zijn, ziet hij Julien amper en zijn puberale achttienjarige dochter Josephine laat hem ook links liggen. Beide kinderen wonen bij Miriam, die het contact met hun vader extra bemoeilijkt door Antoine af te schilderen als gewelddadig en driftig.


De beide advocaten spreken hun pleidooi uit, waarmee in beide kampen rake klappen worden uitgedeeld. De inzet van Antoine is gedeelde voogdij, maar door de aan mishandeling grenzende insinuaties van zowel moeder als de kinderen, staat hij 10-0 achter. De raadsman van Antoine weerlegt deze onbewezen beschuldigingen en probeert het imago van opvliegende vader en ex-echtgenoot van tafel te vegen. Familie en collega’s bestempelen haar client als rustig en goed gebalanceerd. De situatie van Antoine is beroerd, want hij heeft noodgedwongen zijn huis verkocht om dichterbij zijn kinderen te kunnen wonen, wat resulteert dat hij in zijn bestelbus slaapt. De vrouwelijke rechter reageert onaangedaan en sluit de zitting. Het vonnis volgt later.

De rechter beslist in het voordeel van Antoine en opgelucht gaat hij Julien ophalen voor een lang gekoesterd vader-zoon-weekend. Maar gezelligheid en een ontspannen sfeer is ver te zoeken. Hoe meer tijd er verstrijkt, hoe meer Antoine zijn frustraties de vrije loop laat. En de opbouwende spanning binnen dit Franse gezin maakt één ding glashelder: had Miriam toch gelijk over haar ex-echtgenoot of speelt ze tegenover haar kinderen een formidabele valse rol van de gekrenkte vrouw?

Laten we stellen dat een film over gescheiden ouders vaak een voorspelbaar verhaal vertelt. In de hedendaagse samenleving trekken vaders vaak aan het kortste eind als het gaat om een eerlijke verdeling in bezoekregelingen of zeggenschap in het dagelijkse leven van echtscheidingskinderen. Maar regisseur Xavier Legrand (‘Avant que de tout perdre’) stippelt zijn strategie in ‘Jusqu’à la garde’ anders uit. Je wordt eerst meegevoerd in de frustratie van Antoine en meer dan één keer zou je hem een hart onder de riem willen steken.

De kant van de gebrouilleerde vader wordt goed belicht en Denis Ménochet (‘Inglourious Bastards’, ‘The Program’) weet wel raad met deze heftige rol. Hij ziet eruit als een vriendelijke reus, maar of dat helemaal terecht is, zal blijken. De acteerprestaties van de kersverse kindacteur Thomas Gioria die Julien speelt, is erg aangrijpend en ongekend overtuigend. Het uit Frankrijk afkomstige drama ‘Jusqu’à la garde’ is een onthutsende menselijke film met een keiharde kant die haarfijn de deceptie van een vechtscheiding en de machteloosheid van een verwoest gezinsleven illustreert.

Lisette van der Meij

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 1 maart 2018
VOD-release: 18 juli 2018
DVD-release: 18 juli 2018