Kala azar (2020)
Regie: Janis Rafa | 92 minuten | drama | Acteurs: Penelope Tsilika, Dimitris Lalos, Tasos Rafailidis, Michele Valley, Maria Aliferi, Lenika Arfani, Martin Benge, Errika Bigiou, Adrian Frieling, Pavlos Kourtidis, Nikos Pantelidis, Antonis Tsiotsiopoulos
Hoe krijg je een volgepropt kippenhok stil? Door er een blaasorkest op te laten treden. Hoewel dit klinkt als een mislukte mop, is het één van de weinige grappige scènes in het grauwe, deprimerende ‘Kala azar’, ongetwijfeld nu al de meest onhygiënische film van het jaar. ‘Kala azar’ is een bijna plotloze film en gaat – op papier – over de relatie tussen mens en dier in een niet nader bepaalde omgeving ergens in Zuid-Europa, hoogstwaarschijnlijk Griekenland. Er zijn twee hoofdpersonen die we de hele film volgen, geliefden, collega’s (Penelope Tsilika en Dimitris Lalos), maar dankzij de spaarzame dialogen en de soms afstandelijke manier van filmen krijgen we geen vat op ze.
Het stel (hij heeft wel wat weg van een jonge Willem Dafoe) werkt voor een dierencrematorium en rijdt met een auto langs klanten om daar overleden huisdieren op te halen voor een crematie. De huisdiereigenaren ondertekenen een contract, er wordt hen op het hart gedrukt dat de dieren afzonderlijk gecremeerd worden. Uh-hu. Naderhand brengen de man en de vrouw de potjes as terug. Naast de dieren waarvoor betaald wordt, kan het stel het niet over het hart verkrijgen om de dieren langs de kant van de weg te laten liggen, dus regelmatig stoppen ze om een aangereden dier mee te nemen. Er spreekt liefde uit die handelingen, maar toch weet ‘Kala azar’ niet te ontroeren.
Dat ligt waarschijnlijk aan de smerigheid die in veel scènes tentoongespreid wordt. Penelope heeft een paar schaafwonden op haar knie (waarschijnlijk door een rolschaatsongeluk), waar ze aan zit te peuteren, ze wroet ongegeneerd in haar mond als er een stukje eten in blijft zitten; een man poetst de tanden van zijn hond met zijn handen; een vrouw neemt een bad met haar hond. Eten wordt te midden van insecten, kwijlende honden en kadavers klaargemaakt en gegeten. En kun je je die “Friends”-aflevering nog herinneren waarin Monica een kwallenbeet krijgt en Chandler te hulp schiet? Hier zie je een soortgelijke situatie, maar dan in volle glorie.
Tegenover al die viezigheid biedt ‘Kala azar’ gelukkig veel visuele pracht. Ongewone cameraposities en bijzondere ensceneringen zorgen dat de film je af en toe weer uit de roes trekt, waar het monotone verhaal je zonder problemen inbrengt. Een betoverend groen meer, een nachtelijke opname met lichtjes die ogen blijken te zijn, prachtige cactusvelden, er valt genoeg te genieten naast het griezelen. Dat maakt ‘Kala azar’ nog geen aanrader – maar wil je een film zien om over na te praten en die je niet snel vergeet, dan moet deze Griekse film (Winnaar IFFR 2020 KNF Award) snel op je watchlist.
Monica Meijer
Waardering: 3
Bioscooprelease: 20 augustus 2020