Kamome Dinner – Kamome shokudô (2006)
Regie: Naoko Ogigami | 102 minuten | drama, komedie | Acteurs: Satomi Kobayashi, Hairi Katagiri, Masako Motai, Jarkko Niemi, Tarja Markus, Markku Peltola, Anita Linnasola, Eine Räihä, Marjatta Salin, Pentti Heinonen, Pertti Roisko, Irjja Punnonen, Pekka Punnonen, Jussi Vehviläinen, Milja Huimala, Maria Morguvuo, Pekka Kilpikoski, Aino Uski, Torsti Koskinen
Sachie (Satomi Kobayashi) opent een klein Japans restaurant in de Finse hoofdstad Helsinki. Vol goede moed gaat ze er tegenaan om de Finnen kennis te laten maken met de Japanse keuken; alleen willen klanten maar niet binnenstromen. De enige klant die ze heeft is de jonge, Japans sprekende Tommi (Jarkko Niemo). Hij hoeft nooit voor zijn koffie te betalen omdat hij haar eerste klant was. Op wonderlijke wijze ontmoet Sachie Midori (Haira Katagiri), die ze aansprak in een boekenwinkel of ze misschien de tekst van een Japans anime-liedje kende. Midori wordt al snel een goede vriendin van haar en gaat in het restaurantje helpen.
De vrouwelijke regisseur Naoko Ogigami (‘Rent-a-Cat’, ‘Glasses’) heeft een heel eigen stijl. Haar films zijn vaak niet echt verhalend, maar zijn een vorm van beleving. In ‘Kamome Dinner’ word je in het leven van restauranthouder Sachie gegooid en krijg je vervolgens een proces voorgeschoteld van de kleine ontwikkelingen binnen deze etensgelegenheid en welk effect toevallige passanten daar op kunnen hebben. Haar benadering zorgt voor een zeer prettige kijkervaring waarbij je de film als een warme deken over je heen kunt laten vallen.
‘Kamome Dinner’ is een kleine film die het vooral moet hebben van zijn uiterst vriendelijke en aandoenlijke uitstraling. De ontmoeting van Sachie met een aantal wonderlijke klanten houden enigszins tempo in het verhaal, maar een echt plot is van ondergeschikt belang aan het feelgood gevoel dat de film bij je achter laat. Vooral de acteerprestatie van Satomi Kobayashi draagt nog eens extra bij aan dit gevoel. Zij heeft zo’n warme en vriendelijke uitstraling dan dat je als kijker niet anders kunt dan haar volledig te omarmen en opgezogen te worden in haar totale onbaatzuchtige manier van denken. Het is alsof de wereld een klein beetje lichter wordt door de hoofdpersoon, die mensen die ze pas ontmoet heeft al volledig in vertrouwen neemt. Zelfs een inbreker kan haar niet kwaad krijgen en wordt al snel uitgenodigd voor een lekker kopje koffie.
Erg leuk zijn de Japanse tradities die in bijna elke scène tot uiting komen. Zo wordt uitgebreid besproken hoe de klanten op verschillende manieren welkom worden geheten: de een buigt weer op een verschillende manier dan een ander. Ook de manier waarop Sachie in de avond haar rust vindt door een vorm van Aikido te beoefenen draagt bij aan de Japanse traditionele manier van denken die Naoko Ogigami subtiel in de film heeft verwerkt.
Als liefhebber van rustig voortkabbelende Japanse films kun je zeker je hart ophalen met het heerlijke frisse en mooi gestileerde ‘Kamome Dinner’.
Meinte van Egmond