Karate Kid: Legends (2025)

Regie: Jonathan Entwistle | 94 minuten | actie | Acteurs: Jackie Chan, Ben Wang, Joshua Jackson, Sadie Stanley, Ming-Na Wen, Wyatt Oleff, Aramis Knight, Ralph Macchio, Olivia Yang Avis, Aaron Wang, Nicholas Carella, Shaunette Renée Wilson, Tim Rozon, Mig Buenacruz, Li Li, Henri Forget, Noé Poblete, Yankei Ge, Marco Zhang, Yusuf A. Ahmed, Ruben Maldonado, Jason Hsu, Marcus Aurelio, Christian Jadah, Niko Nikolov, Chance Jones, Mustafa Bulut, Dennis Lafond, Anthony Correa Baniaga Jr., Richard Chevolleau, Canecia Gordon, Nobuya Shimamoto, Dylan Stanley

De filmklassieker ‘The Karate Kid’ verscheen in 1984 en is inmiddels meer dan veertig jaar oud. Wat begon als een eenvoudig coming-of-ageverhaal over vechten en vriendschap, groeide uit tot een cultureel icoon. De film kreeg meerdere vervolgen, een remake en zelfs een succesvolle spin-offserie met ‘Cobra Kai’. De laatste reboot, met Jaden Smith en Jackie Chan, stamt alweer uit 2010 en voelt inmiddels als een relikwie uit het pre-streamingtijdperk. Dat was voor schrijver Rob Lieber en regisseur Jonathan Entwistle de reden om de kraan van nostalgie maar weer eens open te draaien.

Li Fong (Ben Wang) is een kungfu-talent van de bovenste plank. Hij mag van zijn moeder (Ming-Na Wen) alleen niet vechten. Sterker nog: hij mag niet eens oefenen. Al hebben hij en meester Han (Jackie Chan) aan dat laatste niet zo’n boodschap. Li’s broer is aan de sport overleden en zijn moeder wil hem (en zichzelf) beschermen. Wanneer Li’s moeder een baan krijgt aangeboden in New York, moet hij daar een nieuw leven opbouwen en meester Han en het vechten vergeten. Gezien de titel van de film mag het geen spoiler heten dat dat dat laatste geen haalbare propositie is. Gelukkig kan hij terugvallen op de vrienden die hij al snel maakt in New York: Mia Lipani (Sadie Stanley) en haar vader Victor (Joshua Jackson).

In de eerste tien minuten volgt ‘Karate Kid: Legends’ de vertrouwde verhaallijn uit de eerste film. Het gevoel dat Lieber en Entwistle deze kans hebben aangepakt om snel wat geld te verdienen, bekruipt je al snel. Tot plots het verhaal omslaat. Victor blijkt ooit een begenadigd bokser te zijn geweest. Hij zit in financiële problemen doordat hij van de verkeerde mensen geld heeft geleend. Een terugkeer in de ring zou hem uit de penarie kunnen helpen, en daar heeft hij Li Fongs kunde voor nodig. Het verhaal krijgt ineens een Rocky-achtige wending, compleet met schulden, schaduwen uit het verleden en een comeback die, zoals de wetten van het genre voorschrijven, uiteraard wordt ingeleid met een montage op pompmuziek.

Maar nog voordat deze verhaallijn goed en wel van de grond komt en tot een bevredigend einde wordt gebracht, keert de film doodleuk terug naar het oorspronkelijke stramien van een martialarts-toernooi met rivalen, training en eindgevecht. ‘Karate Kid: Legends’ voelt als een eerste opzet van twee afzonderlijke scripts die per ongeluk tegelijk groen licht kregen en die men toen maar samen in de blender heeft gegooid. Er is simpelweg niet genoeg tijd om beide lijnen fatsoenlijk uit te werken, en dat voel je. Alles voelt gehaast, alsof iemand continu op de doorspoelknop drukt.

Toch is niet alles verloren. Ben Wang als Li Fong maakt indruk. Hij heeft een natuurlijk charisma en zijn scènes met Mia voelen oprecht en warm, hoe dun hun verhaallijn ook is geschreven. De vechtscènes geven hem de ruimte om te stralen, en daar maakt hij goed gebruik van. Jackie Chan en Ralph Macchio hebben zichtbaar plezier in hun rollen, al voelt hun samenwerking eerder bedacht dan verdiend. ‘Karate Kid: Legends’ geeft wel een uitleg over op welke wijze hun families verbonden zijn, maar die uitleg voelt gekunsteld. Puur bedoeld om Ralph Macchio terug te kunnen brengen.

Toch moet worden toegegeven dat de film op momenten uitermate vermakelijk is. Technisch is er dan een hoop op aan te merken: het verhaal is chaotisch, doorspekt met tweedehands verhaallijnen. Maar de vechtscènes zitten vol energie en Ben Wang laat zien dat hij zich moeiteloos staande houdt als actieheld. ‘Karate Kid: Legends’ is geen meesterwerk, maar wel een film die je met gemak op een lome vrijdagavond kunt wegkijken, mits je verwachtingen op standje ‘laag’ staan. Niet goed, wel oké. Een soort afhaalchinees van een film: snel, wat slordig, maar op een luie avond precies waar je zin in had.

Jelco Leijs

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 29 mei 2025