Kate (2021)

Recensie Kate CinemagazineRegie: Cedric Nicolas-Troyan | 106 minuten | actie, avontuur | Acteurs: Mary Elizabeth Winstead, Woody Harrelson, Miku Patricia Martineau, Tadanobu Asano, Jun Kunimura, Michiel Huisman, Miyavi, Mari Yamamoto, Hirotaka Renge, Kazuya Tanabe, Cindy Sirinya Bishop, Amelia Crouch

Hoeveel headshots kun je aan voordat het gaat vervelen? Dat is de belangrijkste vraag die opkomt na het zien van de Amerikaanse actiefilm ‘Kate’. Hierin maken we kennis met het knappe titelpersonage, een dertiger die als huurmoordenaar haar brood verdient. Dat gaat goed totdat gebeurt wat altijd gebeurt (in films dan toch): een opdracht gaat helemaal mis waarna de held(in) besluit te stoppen. Goed plan, maar Kate’s mentor Varrick haalt haar over om nog één klus te doen: in Tokio een leider van de beruchte Yakuza uitschakelen.

Om die leider uit de weg te ruimen moeten er eerst nog wat helpers, adjudanten, bodyguards, chauffeurs, familieleden en wat al niet uitgeschakeld worden. Opgeleid als vechtmachine, sluipschutter en martial-arts expert draait Kate haar hand er niet voor om. Problematisch is wel dat het pubernichtje van het beoogde slachtoffer zich aan Kate vastklampt en dat Kate is vergiftigd met een dodelijk goedje. Haast maken is het gebod.

Dat ‘Kate’ genoeg actie heeft te bieden moge inmiddels duidelijk zijn. Kate heeft als specialisme het headshot, en zo zien we het ene na het andere hoofd openbarsten door een van Kate’s kogels. Bloed vliegt in het rond, bij voorkeur op de camera, en is het niet van een kogel dan wel van een zwaard en anders van een gelukte vuistslag. Dit alles met prima acteurs als Mary Elizabeth Winstead en Woody Harrelson en in een stijlvol modern-oosters decor. ‘Kate’ speelt zich (min of meer) af in een enkele nacht in Tokio, en die nachtelijke stad doet het goed als achtergrond bij het geweld. Neonreclames, uitgaanssteegjes, eetkraampjes en licht, overal licht.

Helaas volstaat al dat licht niet om deze film te redden. Het verhaal van ‘Kate’ is te simpel en kent te weinig wendingen. De pogingen tot humor komen niet over en van het tentoongespreid nonchalant sadisme word je ook niet vrolijk. Bovendien is Kate’s sidekick een ontzettend vervelend kind, grofgebekt en brutaal, maar niet op een vermakelijke manier.

Wat dan rest is een aaneenschakeling van lomp geweld in een prachtig grootstedelijk decor. En natuurlijk die ene vraag: Hoeveel headshots kun je aan voordat het gaat vervelen? Deze recensent had het na een half uur wel gezien, liefhebbers van kapotgeschoten hoofden zullen er vast wat langer van genieten.

Henny Wouters

Waardering: 2.5

VOD-release: 10 september 2021 (Netflix)