Katie Says Goodbye (2016)

Recensie Katie Says Goodbye CinemagazineRegie: Wayne Roberts | 87 minuten | drama | Acteurs: Olivia Cooke, Mary Steenburgen, Mireille Enos, Keir Gilchrist, Christopher Abbott, Jim Belushi, Chris Lowell, Nate Corddry, Natasha Bassett, Gene Jones, Bernardo Saracino, Alex Breaux, Morse Bicknell, Mike Miller, Eric Steinig, Sage Bell

‘Katie Says Goodbye’ gaat over de zeventienjarige Amerikaanse Katie. Katie is enig kind van een moeder, op wie ze niet echt hoeft te rekenen, noch voor liefde en opvoeding, noch voor financieel onderhoud. Katie en moeder Tracey wonen in een trailerpark in een dorpje in Arizona, waar de zanderige vlakten tegelijkertijd een dromerige sfeer creëren als een gevoel van desolaatheid in elke porie van je huid teweeg brengen. Katie droomt van een nieuw leven, liefst ergens in San Francisco, waar ze schoonheidsspecialiste wil worden. Maar vooralsnog zit ze nog gevangen in haar baantje als serveerster bij een bescheiden wegrestaurant, eigendom van de lieve, hartelijke Maybelle, die je bijna Katies surrogaatmoeder mag noemen. Omdat haar inkomsten bij Maybelle’s Diner niet voldoende zijn om de huur te betalen én te kunnen sparen, verdient Katie bij als prostituée. Haar clientèle bestaat grotendeels uit goedbedoelende loebassen, zoals vrachtwagenchauffeur Bear, die Katie steevast op het hart drukt zo lief te blijven als ze nu is.

Want ‘Katie Says Goodbye’ is vooral een karakterschets van een tot in de diepste vezels van haar wezen goed mens. Er schuilt geen greintje kwaad in de jonge Katie en haar opgewekte karakter werkt als een stralende lentezon op de mensen om haar heen. Wanneer ze de stuurse automonteur Bruno ontmoet (“lach je veel?” vraagt ze hem op hun eerste date en ze is tevreden met het antwoord), weet ze met gemak tot hem door te dringen en krijgen ze al snel een vertederende relatie. De wijze waarop Katies ogen oplichten als ze Bruno ziet, doet je verlangen naar de periode waarin je zelf een prille liefde beleefde.

Maar zoveel goedheid levert natuurlijk een saaie film op, dus zijn er om de verliefde jonge vrouw heen verscheidene mensen die niet bepaald het beste met haar voor hebben. En het is prachtig om te zien hoe Katie daarmee om gaat. Nergens schildert de film haar af als naïef of dom, laat staan als slachtoffer – hoewel er voor dat laatste alle reden toe is. Katie heeft gewoon ooit bewust de keuze gemaakt hoe ze in het leven staat en dat is bewonderenswaardig. ‘Katie Says Goodbye’ maakt dat je onmiddellijk een vriendin als Katie in je leven wil en het afscheid valt dan ook niet anders te bestempelen als moeilijk, omdat je eigenlijk veel langer met dit personage in deze setting wilt verblijven.

‘Katie Says Goodbye’ is de eerste speelfilm van de in 1983 geboren Wayne Roberts. Roberts blijft heel knap wars van clichés en toont in adembenemende landschapsshots een Amerika dat aanvoelt of de tijd er stil is blijven staan, waar dromen in duigen vallen, maar warmte en vriendschap hoop geven. Voor dit droomdebuut verzamelde hij een divers ensemble acteurs om zich heen, van Hollywoodveteranen Mary Steenburgen en Jim Belushi tot nog net niet helemaal doorgebroken, maar niet minder getalenteerde jonge acteurs als Olivia Cooke, Chris Lowell en Christopher Abbott. Vooral Olivia Cooke, bijna in elke scène te zien, spat van het scherm. Ze dringt moeiteloos door tot de kern van het personage en maakt het vrijwel onmogelijk om je ogen van haar af te wenden. Prachtig, gevoelig portret van een jonge vrouw wiens aanwezigheid in het leven je iedereen zou gunnen.

Monica Meijer

Waardering: 4.5

Bioscooprelease: 8 maart 2018
DVD-release: 19 juni 2018