Keeping the Faith (2000)
Regie: Edward Norton | 128 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Ben Stiller, Edward Norton, Jenna Elfman, Anne Bancroft, Eli Wallach, Ron Rifkin, Milos Forman, Holland Taylor, Lisa Edelstein, Rena Sofer, Ken Leung, Brian George, Catherine Lloyd Burns, Susie Essman, Stuart Blumberg
Het regiedebuut van Edward Norton komt totaal niet overeen met wat we van hem gewend zijn op acteergebied. Kennen we hem vooral van films als ‘Fight Club’, ‘American History X’ en ‘The People vs. Larry Flint’, de film waar hij als regisseur mee komt, is een vrij luchtige, warme en romantische komedie.
De film begint leuk, de jonge priester Brian Finn (Norton) is stomdronken in een bar beland en vertelt de Indiase barman de reden van zijn huidige staat. Zo begint het verhaal: Brian is al vanaf zijn jeugd goed bevriend met Jake Schram (Stiller). In groep acht voegt de leuke Anna (Elfman) zich bij het tweetal, waarna ze gedrieën onafscheidelijk worden. Anna was het leukste meisje dat je als dertienjarige kon verzinnen, maar het noodlot sloeg toe toen ze plotseling moest verhuizen. De jaren erna werd de vriendschap tussen Brian en Jake alleen maar hechter, en allebei vonden ze hun roeping in het geloof: Brian werd priester en Jake besloot rabbijn te worden. Hoe leuk ook, erg geloofwaardig zijn ze eigenlijk allebei niet als geestelijken, daarvoor leven ze veel te luchtig en zien we vrijwel geen religieuze diepgang in de film. Misschien was Norton bang dat dat het publiek af zou schrikken. Dus zijn de twee de populairste geestelijken die je kunt bedenken, in leren jasjes struinen ze door de straten, iedereen groetend, natuurlijk in verschillende talen. Ze zijn beiden erg vernieuwend bezig met respectievelijk de kerk en de synagoge, en Jake schakelt op een gegeven moment zelfs een gospelkoor uit Harlem in om het zanggedeelte van zijn preek iets levendiger te maken.
Dan verschijnt hun jeugdvriendin Anna weer in beeld, zij is inmiddels een sterke zakenvrouw geworden en ook qua uiterlijk maakt ze veel indruk op de jongens. Ze hervatten hun vriendschap en eigenlijk is alles weer als vanouds. Maar dan krijgt zowel Jake als Brian meer dan vriendschappelijke gevoelens voor Anna, wat de nodige problemen oplevert voor hen beiden. Brian heeft natuurlijk de gelofte van kuisheid afgelegd (waar hij geen moeite mee dacht te hebben) en Jake wordt door zijn familie en de joodse gemeenschap onder druk gezet een leuk joods meisje te trouwen, want hoe vernieuwend ook, interreligieuze huwelijken gaan er nog steeds te ver.
Anna lijkt de gevoelens van Jake te beantwoorden en ze beginnen een losse relatie. Dit deel in de film wordt een beetje saai, aangezien we dat inmiddels al honderden keren hebben gezien. De romantische momenten zijn niet waar de film het van moet hebben. Wel zijn er genoeg komische momenten en vooral figuren te vinden, en gelukkig blijft het leuk, en wordt het niet te flauw, vulgair of makkelijk. De bijrollen, zoals de eerdergenoemde barman, het latinojongetje wat komt biechten bij Brian en Don, de karaokeverkoper, zijn een greep uit de leuk bedachte én goed uitgewerkte karakters van de film. Ook de moeder van Jake, die een vrij grote rol speelt, is echt een toevoeging en voor de oplettende kijker is er ook nog Milos Forman (die we kennen als de regisseur van o.a. ‘One Flew Over the Cuckoo’s Nest’ en ‘The People vs. Larry Flint) als Pater Havel. Er is dus wel over nagedacht door Norton, en dat blijkt ook, naast de bijrollen, uit de muziek en een aantal bijzondere scènes, zoals de droomscène van Brian waarin hij Anna de kleren van het lijf scheurt, en delen uit de jeugdsequentie.
Hieruit blijkt dat er eigenlijk meer in had gezeten, en hoewel dit een heel aardige film blijft, is het allemaal wel erg voorspelbaar en is de Amerikaanse boodschap (liefde overwint alles) wel erg duidelijk aanwezig. Een prima keus voor de romantische komedie, als dat de voorkeur heeft, maar in het algemeen toch niet speciaal genoeg om echt een topfilm te zijn.
Ruby Sanders
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 24 augustus 2000