Keetschoppers (2018)

Regie: Lennah Koster | 24 minuten | documentaire

Teledoc Campus is het initiatief om jonge regisseurs en producenten de kans te geven om meters de maken. Onder de vlag van Teledoc Campus verschijnt ook de korte documentaire ‘Keetschoppers’, over een groep oude mannen die zich verzamelen rondom hun twee jaar oude keet.

Waar de term hangjongeren bepaalde associaties oproept, daar is het woord hangouderen wat moeilijker te koppelen. Maar wat blijkt: zoveel verschillen de twee groepen niet van elkaar. Er wordt onderling veel gedold (meestal van een bedenkelijk niveau), het gemotoriseerde arsenaal is aanwezig, er wordt geroepen en geflirt naar langsrijdende meisjes en een paar hebben het hoogste woord, al hebben ze dat inhoudelijk nergens aan verdiend.

Toch is de groep hangouderen een stuk vertederender en dat komt vooral door de kwetsbaarheid die de leeftijd van deze mannen met zich meebrengt. Gevoelsmatig kijken ze de dood bijna recht in de ogen. En in elk gesprek ligt de dood (als onderwerp) op de loer. Dat maakt deze mannen echter en ook in bepaalde mate meelijwekkend. Want hoe hard ze ook roepen, uiteindelijk zijn ze zich meer dan bewust van hun eigen sterfelijkheid.

Wat ‘Keetschoppers’ goed doet is het scheppen van betekenis door contrast. Zo wordt in het begin van deze korte film vooral een beeld geschetst van oude jongens krentenbrood. Flauwe grappen, niet boeiende anekdotes met een punchline die dat niet is: het lijkt op (of misschien is) oppervlakkig gedoe. Deze “leegheid” geeft de daaropvolgende gesprekken over de eindigheid van het leven dan meer diepgang. Dan blijkt juist de grootste mond het zieligste verhaal te hebben.

Enige minpuntje is dat dit contrast veel meer tijd had verdiend. Wat zijn de verhalen achter deze mannen? Zijn de grootste monden de mannen met het meeste verdriet? Heb je als oude man altijd een boeiend verhaal te vertellen of is het soms gewoon wat het lijkt, namelijk niks bijzonders? Er blijven na het kijken van ‘Keetschoppers’ veel zaken intrigerend en dat is voor een groot deel de verdienste van de film zelf.

Ton te Slaa

Waardering: 3.5