Killshot (2008)

Regie: John Madden | 95 minuten | actie, drama, thriller | Acteurs: Diane Lane, Mickey Rourke, Thomas Jane, Rosario Dawson, Joseph Gordon-Levitt, Hal Holbrook, Aldred Montoya, Don McManus, Tim Campbell, Craig Blair, Lynne Deragon, Hazel Desjarlais, Steve Cumyn, James Anthony, Craig Eldridge, Mark-Cameron Fraser, Tony Nappo, Michael Rhoades, Inga Cadranel, Christine Brubaker

Het geeft altijd te denken als een film met een topcast geruisloos naar de onderste regionen van de videotheek verhuist. Nou ja, te denken. Als je ondanks een goede bezetting de bioscoop niet haalt, betekent dat vaak dat de kwaliteit van de film in kwestie te wensen over laat (geef toe: hoeveel écht goede films verschijnen er nu in de zalen?). Enter ‘Killshot’. In ‘Killshot’ mag Mickey Rourke laten zien waaraan hij zijn comeback te danken heeft. Niet aan z’n fraaie kop (bij vlagen lijkt hij qua gezichtsuitdrukking wel op wijlen The King Of Pop), maar aan z’n indrukwekkende spel.

Rourke vertolkt de zwijgzame huurmoordenaar Blackbird. Na een iets te enthousiast uitgevoerde klus, waarbij de killer ook de maîtresse van een maffiakopstuk uit de weg ruimde, is hij persona non grata geworden. Achtervolgd door de onderwereld en veracht door de maatschappij probeert de halfbloed Indiaan zijn weg te vinden. Hetzelfde geldt voor de ontspoorde kruimeldief Richie Nix (Joseph Gordon-Levitt). De twee beschadigde mensen trekken elkaar aan en gaan samen op pad. Het bijna gescheiden koppel Carmen (Diane Lane) en Wayne Colson (Thomas Jane) hebben de pech om met het duo in aanraking te komen. De FBI biedt ze een nieuwe identiteit en leven aan, maar de killers weten hen toch op te sporen.

‘Killshot’ is een film met potentie, maar ondanks de grote namen worden de beloftes niet waargemaakt. Als actiethriller is de film te tam en als relatiedrama werkt het ook niet. Daarvoor worden de karakters te vrijblijvend neergezet. Gordon-Levitt schurkt tegen overacting aan, Rourke speelt erg ingetogen en Jane hangt daar ergens tussenin. De altijd degelijke Lane weet haar vlakke (lees: angstige huisvrouw) personage ook niet boven de middelmaat uit te tillen. Het script zwalkt tussen harde actie en slepend melodrama. Tel daar een traag verteltempo bij op en je begrijpt wel waarom dit geen meesterwerk is.

Regisseur John Madden heeft een allegaartje ingeblikt dat dankzij de competente cast toch nog redelijk vermakelijk is. Vermakelijk en niet goed dus. Doodzonde, want de eerste minuten met Rourke beloven een sober drama over een eenzaat zonder doel, maar nu zul je het met een halfbakken actiefilm moeten doen. Met topacteurs, dat wel. Denk daar maar aan als je gehurkt bij de videotheek aan het zoeken bent.

Frank v.d. Ven