King of the Road (2019)
Regie: Danyael Sugawara | 97 minuten | thriller, drama | Acteurs: Guido Pollemans, Majd Mardo, Sophie Höppener, Rian Gerritsen, Tygo van Schie, Fenne van Schie, Henk Brugge, John Delwel
Het is een beproefd recept: de (film)kijker direct op het verkeerde been zetten met behulp van de geijkte vooroordelen. Één van de eerste afleveringen van “Buffy the Vampire Slayer” deed dat bijvoorbeeld al: we zien een lief uitziend blond meisje, met een stoere jongen, ’s avonds het verlaten Sunnydale High binnendringen. We denken “die jongen heeft niet veel goeds in zijn zin”, maar als de rollen omgedraaid blijken en het blonde meisje de legendarische vampier Darla blijkt te zijn, zijn we even van ons stuk gebracht. Ditzelfde foefje wordt toegepast in Telefilm ‘King of the Road’, al moeten we wat langer wachten op deze ‘openbaring’.
Barry is vrachtwagenchauffeur en hij heeft geen goed woord over voor buitenlanders. Vooral Marokkanen hebben het voor hem verbruid. Wanneer hij in een bar zijn ongenoegen over de aanwezigheid van twee Marokkaanse jongens laat blijken, wachten deze hem en zijn collega op. Dat loopt niet goed af voor de collega. Hij wordt het ziekenhuis ingeslagen. Je kunt wel nagaan wat dit doet voor Barry’s racistische gedachten.
Omdat Barry veel internationale ritten maakt, wordt er snel vervanging voor hem gezocht. De in Nederland geboren Sadiq (Majd Mardo), met Marokkaanse ouders, is de gelukkige, maar Barry slaat zo ongeveer op tilt als hij ontdekt dat hij met Sadiq moet samenwerken. Hij gedraagt zich grof en onmenselijk en weigert Sadiq bij de eerste overnachting toegang tot de cabine om te slapen. Hierdoor is Sadiq genoodzaakt in de smerige toiletruimte op een parkeerplaats te overnachten. Wanneer hij de volgende dag gewekt wordt door een knappe Algerijnse schoonmaakster, heb je het idee dat je de rest van het verhaal kan voorspellen. Maar scenarioschrijver Marcel Visbeen heeft een flinke verrassing in petto.
Racisme moet stoppen, dat staat buiten kijf, toch? Een heel volk of geloof over één kam scheren door een paar rotte appels, dat kan gewoon niet. Vooroordelen zijn er voor kortzichtige mensen (of is dat ook een vooroordeel?), maar als je openstelt voor de ander en er van uitgaat dat iedereen je respect verdient, heb je een fijner leven. ‘King of the Road’ lijkt echter even een andere boodschap te geven en dat wringt. Het wordt niet duidelijk wat de makers nu precies willen meegeven aan de kijker: dat je altijd op je hoede moet zijn en niemand kunt vertrouwen? Dat mensen die racistisch zijn ook wel eens gelijk kunnen hebben?
Het valt te prijzen dat de filmmakers nu eens niet voor het geijkte ‘hoofdrolspeler komt tot inkeer’-verhaal gekozen hebben, want aan dat stramien valt ook geen eer meer te halen, maar in ‘King of the Road’ ontbreekt het aan subtiliteit. Het enige personage dat op de sympathie van de kijker kan rekenen, is de politievrouw die van meet af aan voelt dat er iets niet klopt (maar haar stronteigenwijze meerderen zijn dan weer zo clichématig neergezet, dat je niet anders kan dan haar kant kiezen). Maar zelfs zij had dat gruwelijke einde niet kunnen voorspellen. Wel goede rollen van Guido Pollemans, Majd Mardo en Sophie Höppener.
Monica Meijer
Waardering: 2.5