Klaus (2019)

Recensie Klaus CinemagazineRegie: Sergio Pablos, Carlos Martínez López | 96 minuten | animatie, avontuur | Originele stemmencast: Jason Schwartzman, J.K. Simmons, Rashida Jones, Will Sasso, Neda Margrethe Labba, Sergio Pablos, Norm MacDonald, Joan Cusack, Evan Agos, Sky Alexis, Jaeden Bettencourt

Hoe langer de mensheid op aarde is, hoe meer mysteriën zij oplost. We weten inmiddels alles over atomen, cellen, organismen, planeten en zwarte gaten. Toch is onze kennis niet oneindig. Zo wisten we tot 2019 niet precies wie de kerstman is en wie ooit de eerste brief met wensen aan hem stuurde. Met de release van de animatiefilm ‘Klaus’ is ook dit raadsel opgelost. Een raadsel dat eind 19e eeuw begint, in het noordpoolstadje Smeerenburg.

Het zit dus zo. Op een dag wordt de verwende miljonairszoon Jesper door zijn vader verbannen naar het hoge noorden. In het houten stadje Smeerenburg wordt hij postbode, en hij mag pas naar huis als hij 6000 brieven heeft rondgebracht. Maar in Smeerenburg schrijft niemand brieven. In het heuvelige, steenkoude stadje vechten twee familieclans elkaar dagelijks de tent uit. Daar heb je geen brieven voor nodig. Wat te doen? Misschien ligt de oplossing in een huisje iets buiten het stadje. Daar woont de eenzame kluizenaar Klaus, een man die ooit speelgoed maakte.

Wat verder gebeurt in ‘Klaus’ laten we in het midden, daarvoor kent het verhaal te veel verrassingen, te veel geestige vondsten. Wel leren we tussen de bedrijven door de herkomst van alle kersttradities, van de vliegende rendieren en het rode kerstmannenpak tot de onvermijdelijke ho-ho-ho’s.

Wat ‘Klaus’ zo’n sterke kerstfilm maakt, is dat hij het perfecte midden houdt tussen twee extremen. Aan de ene kant de mierzoete kerstfilms zoals we die kennen sinds de uitvinding van de filmkunst, aan de andere kant de duistere varianten, zoals ‘Bad Santa’ en ‘The Nightmare before Christmas’. ‘Klaus’ heeft zijn duistere kantjes (de dorpsvete, de tamelijke smerige viswinkel/school) maar het blijft binnen de grenzen van de familiefilm. En anders dan in de Hollywoodkerstfilm zijn de gevoelige scènes hier eerder aandoenlijk dan sentimenteel.

Ook qua animatie houdt ‘Klaus’ het midden. De tekeningen zijn hoekiger dan de gemiddelde Hollywoodanimatie, maar nergens echt abstract. Bij aankomst in het door de elementen geteisterde dorp Smeerenburg, zien we veel grijze en witten, met een enkel kleurrijk elementje. Hoe meer de film vordert, hoe lichter en kleurrijker de beelden. Bovendien zijn de landschappen vaak kunstwerkjes, zeker wanneer er zich een klein figuurtje in beweegt.

Zo is ‘Klaus’ een fraai lichtpuntje in het voorspelbare aanbod aan kerstfilms. Een geestige, visueel aantrekkelijke, intelligente en ontroerende film over een van de laatste raadsels op aarde. Een vrolijk kerstfeest? Dan mag je deze film niet missen.

Henny Wouters

Waardering: 4

VOD-release: 15 november 2019 (Netflix)