Knowing (2009)

Regie: Alex Proyas | 119 minuten | drama, thriller | Acteurs: Nicolas Cage, Rose Byrne, Chandler Canterbury, Lara Robinson, Ben Mendelsohn, Danielle Carter, Liam Hemsworth, Adrienne Pickering, Nadia Townsend, Clement Tang, Jayson Sutcliffe, Brett Robson, Clem Maloney, Menik Gooneratne, Tamara Donnellan, Angie Diaz, Luke Calder, Terry Camilleri, Sally Ann Arnott, Anna Anderson, Jake Bradley

Massachusetts, 1959. Het winnende idee van Lucinda Embry (Lara Robinson) zal door haar school worden uitgevoerd. Alle kinderen schrijven een brief of maken een tekening die in een tijdcapsule zal worden geplaatst. Vijftig jaar later moet blijken of de ideeën die de kinderen over de toekomst hadden, zijn uitgekomen. Enthousiast gaan de kinderen aan de slag, maar in plaats van lieflijk ogende vliegende schotels te tekenen of iets anders onschuldigs, noteert Lucinda obsessief lange cijferreeksen. De juf wijst haar er vriendelijk op dat dit niet helemaal de bedoeling is, maar ook Lucinda’s aparte brief voor de toekomst gaat mee de tijdcapsule in.

Massachusetts, 2009. Het zoontje van astronoom John Koestler is erbij als de tijdcapsule geopend wordt. Hij krijgt het merkwaardige schrijfsel van Lucinda in handen en neemt het mee naar huis. John wil dat zijn zoontje de brief de volgende dag weer naar school brengt, maar als hij ’s avonds een glas op het blaadje legt, ontstaat er een kring rondom een paar cijfers. Na enige tijd begrijpt hij dat de cijferreeksen die Lucinda heeft genoteerd alle grote rampen ter wereld van de afgelopen vijftig jaar hebben voorspeld en het exacte aantal dodelijke slachtoffers dat daarbij gevallen is. Na twee nieuwe rampen weet John dat Lucinda’s voorspellingen exact kloppen, hoe onwaarschijnlijk dat ook klinkt. Dan staat er nog een voorspelling op het papier.

‘Knowing’ is in het begin nog wel spannend, maar over het geheel genomen te onevenwichtig om boven de middelmaat uit te steken. De actiescènes en special effects zijn wel prima in orde en af en toe erg spectaculair, maar het blijft steeds maar weer zoeken naar hoe de spanning vast te houden of weer op te roepen en dat lukt gewoon niet goed. Af en toe zitten twee op zich spannende scènes aan elkaar vastgeplakt op zo’n vreemde manier dat het juist een tegengesteld effect heeft en de spanning nodeloos inzakt. En de manier waarop Koestler tot zijn huiveringwekkende ontdekking komt, is ronduit knullig, en dat is niet het enige moment in de film om de wenkbrauwen bij op te trekken.

Het diepgravende, psychologische element komt ook al niet goed uit de verf. Nicolas Cage overtuigt geen moment als alleenstaande vader met een hechte band met zijn zoontje. Hij en Chandler Canterbury moeten te zeer hun best doen om iets van verwantschap te suggereren, maar het voelt voornamelijk onnatuurlijk aan. Het hysterische geschreeuw van Rose Byrne, die de dochter van Lucinda speelt, om intense emoties uit te drukken, is hopeloos en doet de redelijk onderhoudende film beslist geen goed.

Een doorsnee film met af en toe een zeer spectaculaire scène die zeker een groot scherm verdient, maar over het geheel genomen niet het predicaat ’thriller’ waard. Daarvoor is de achterkant van het borduurwerk al te zichtbaar.

Diana Tjin-A Cheong

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 9 april 2009