Knox Goes Away (2023)

Regie: Michael Keaton | 115 minuten | actie, thriller | Acteurs: Michael Keaton, Al Pacino, James Marsden, Marcia Gay Harden, Suzy Nakamura, Joanna Kulig, Ray McKinnon, John Hoogenakker, Lela Loren, Morgan Bastin, Dennis Dugan, Jay Paulson, Sasha Neboga, Marisa Echeverria, Chad Donella, Skip Howland

Films en series over huurmoordenaars zijn populairder dan ooit (zie het succes van David Finchers ‘The Killer’, 2023, en de HBO-hit “Barry”, 2018-2023). Ondanks een overvloed aan soortgelijke projecten, besloot acteur Michael Keaton voor de verandering in de regiestoel te kruipen en ook een poging te wagen. Ziehier ‘Know Goes Away’, een karaktergedreven thriller waarin Keaton zelf de hoofdrol vertolkt, en die plotgewijs meer dan eens doet denken aan ‘De zaak Alzheimer’ (Erik Van Looy, 2003). Net zoals laatstgenoemde film draait het hier om een huurmoordenaar die leidt aan dementie, en die niet meer lang heeft voordat zijn ooit scherpe geheugen compleet verdwenen is.

We volgen John Knox, een ouder wordende beroepscrimineel die zonder enige moeite bijklust als huurmoordenaar. John leidt een vrij teruggetrokken bestaan nadat hij jaren geleden van zijn familie vervreemd is geraakt. Wanneer zijn volwassen zoon Miles (James Marsden) op een dag voor zijn deur staat, is John begrijpelijkerwijs verbaasd. Miles is radeloos wegens een voortslepend probleem rondom zijn tienerdochter, en vraagt zijn immer afwezige vader dringend om hulp. John wil voor de verandering steun bieden, maar vertelt niet dat hij aan een agressieve vorm van dementie leidt. Terwijl John voor het eerst in zijn leven iets ‘goeds’ probeert te doen, brengt hij zijn zoon al snel in de problemen.

‘Knox Goes Away’ voelt als een film rechtstreeks uit de vorige eeuw. De eenzame en getroebleerde hoofdpersoon die op een pad van destructie afstevent en de razendsnelle en vaak bijzonder cynische dialogen doen denken aan een hybride-kind van Paul Schrader en David Mamet. De film zet daarbij niet in op vuistgevechten en kogelregens, maar juist op sfeer en toon (de regie van Keaton is lang niet slecht). En dan is er de ondersteunende rol van Al Pacino (als een louche vriend van John), waarbij we worden herinnerd aan de ongekende charisma van de gevierde acteur. ‘Knox Goes Away’ heeft derhalve alle ingrediënten voor een goede retro-thriller, maar schiet op verhaaltechnisch vlak helaas flink tekort.

De eerste akte kabbelt voorbij als een geraffineerde jaren 70-film: een blik op de dag-tot-dag bezigheden van John, van zijn gesprekken met collega-crimineel Thomas Muncie (Ray McKinnon), tot zijn wekelijkse afspraakje met de Poolse prostituee Annie (Joanna Kulig). Dan krijgt John het nieuws over zijn dementie te horen, waarna het tempo van de film snel toeneemt. Maar zodra zoon Miles op het toneel verschijnt, komt ‘Knox Goes Away’ pas echt in een stroomversnelling terecht. Plotseling worden we getrakteerd op meerdere subplots (geen van allen bijster interessant), waarbij de meest perplexe toch wel die van een politiemacht op de hielen van John is. Deze scènes voelen als een willekeurige “NCIS”-aflevering met onderlinge dialogen tussen de politieagenten die kant noch wal raken. Stereotype karakters krijgen pardoes een plek in de spotlights en wanneer de vierde wand wordt doorbroken weten we het ineens zeker: de film heeft zich ontpopt tot een klucht.

Één van de weinig goede aspecten is het acteerspel van Keaton. De acteur laat zien dat zijn voor een Oscar-genomineerde rol in ‘Birdman’ (Alejandro González Iñárritu, 2014) geen vloek was, en dat hij nog altijd meer in huis heeft dan zijn immer aangehaalde optredens in de vroegere Batman-films. Maar het is verre van genoeg om maar in de buurt te komen van een bevredigende kijkervaring. Ook al levert Keaton een goede rol en is zijn regie competent: ‘Knox Goes Away’ is toch echt een ervaring om weer snel te vergeten.

Len Karstens

Waardering: 2

Bioscooprelease: 9 mei 2024
DVD- en blu-ray-release: 20 november 2024