Kokon (2020)

Recensie Kokon CinemagazineRegie: Leonie Krippendorff | 95 minuten | drama | Acteurs: Lena Urzendowsky, Jella Haase, Lena Klenke, Elina Vildanova, Franz Hagn, Anja Schneider, Kim Riedle, Bill Becker, Inga Bruderek, Hussein Eliraqui, Helene Grass, Mohamed Issa, Robert Kuchenbuch, Philomena Köbele, Denise Owono, Melanie Straub

Berlijn, de zomer van 2018. De veertienjarige Nora (Lena Urzendowsky) brengt in de wijk Kreuzberg haar vrije tijd door met haar oudere zus Jule (Lena Klenke) en diens BFF Aylin (Elina Vildanova). Jule en Aylin zijn continu bezig met dingen als uiterlijk, social media en jongens, hoewel alleen Aylin een vast vriendje heeft. Tijdens deze zwoele zomerdagen, die zoveel soortgelijke coming-of-age-films kenmerkt, maakt Nora met horten en stoten flinke stappen richting volwassenheid.

Bij een sadistisch spelletje in een buurtkroeg breekt Lena haar hand. Daarom kan ze niet mee met het geplande schoolreisje, omdat het merendeel daarvan zal bestaan uit kanovaren. Als alternatief mag ze plaatsnemen in de klas van Jule, die meteen al door de grond gaat vanwege de mogelijke plaatsvervangende schaamte-momenten. Toch is de band tussen de twee zussen niet slecht, met een moeder die elke nacht doorbrengt in het café is dat ook wel noodzakelijk. De introverte Lena voelt echter zich altijd als het vijfde wiel aan de wagen, een toeschouwer. Ze krijgt meestal wel mee waarover haar extraverte zus en diens vriendin praten, maar echt tot haar doordringen doet het niet. Wanneer ze zelf voor het eerst menstrueert, moet ze tutorials op YouTube kijken om te leren hoe ze met persoonlijke hygiëne om moet gaan.

Die zak-door-de-grond-ervaring (want haar klasgenoten ontdekten het bloed in haar kleding eerder dan zij, hilariteit alom) levert Nora wél een fijne vriendschap op. Nieuwkomer Romy (Jella Haase) kleedt zich wat excentrieker dan haar leeftijdsgenoten én is de enige die zich bekommert om Nora. Ze biedt aan haar spijkerbroek te wassen en deelt een joint tegen de menstruatiepijn. Deze vriendschap wakkert Nora’s lesbische gevoelens aan; ze had al het idee dat ze meisjes aantrekkelijker vindt dan jongens, maar langzamerhand weet ze het zeker. Door de omgang met Romy groeit Nora’s zelfvertrouwen en zelfkennis.

Leonie Krippendorff regisseerde en schreef deze speelfilm, heel waarschijnlijk vanuit eigen ervaringen. De film voelt erg authentiek, door het taalgebruik en de setting zelfs bijna documentaire-achtig. Krippendorff kiest voor lange shots, veel close-ups en bedachte kaders. Visueel is ‘Kokon’ om door een ringetje te halen, er is veel aandacht voor detail, wat de hoofdpersoon zelf ook heeft. Haar hobby, het houden van rupsen, is daar een mooi voorbeeld van, al is het wel een wat voor de hand liggende metafoor voor de ontwikkeling die Nora doormaakt. Krippendorff kaart verder nog interessante thema’s aan, zoals tienerzwangerschap (maar niet op de manier die je verwacht), misbruik van alcohol- en verdovende middelen en familietrauma’s. Heel origineel is ‘Kokon’ niet, maar het is toch een fijne toevoeging aan het subgenre.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 21 juli 2022