Kuifje en het geheim van het Gulden Vlies – Tintin et le mystère de la Toison d’Or (1961)

Regie: Jean-Jacques Vierne | 90 minuten | drama, avontuur | Acteurs: Jean-Pierre Talbot, Georges Wilson, Charles Vanel, Ulvi Uraz, Darío Moreno, Dimos Starenios, Georges Loriot, Marcel Bozzuffi, Angorapoulos Demetrios, Henri Soya, Max Elloy, Serge Marquand, Michel Thomass, Dora Stratou

De avonturen van Kuifje. Welk jongetje is er niet groot mee geworden? De belevenissen van de jonge onverschrokken reporter, immer vergezeld door hond Bobbie en kapitein Haddock boeien al sinds de jaren 20 van de vorige eeuw kinderen én volwassenen van over de hele wereld. Vele van Kuifjes avonturen zijn verfilmd als tekenfilm, maar in de jaren 60 werden er ook twee echte speelfilms gemaakt: ‘Kuifje en de blauwe sinaasappels’ en ‘Kuifje en het geheim van het Gulden Vlies’. De verhalen gecreëerd door Hergé lenen zich bij uitstek voor een verfilming; ze gaan over wapensmokkel, mensenhandel, drugsbendes, staatsgrepen, valsemunterij en Kuifje trekt de hele wereld over en krijgt te maken met de meest excentrieke schurken. Toch is er bij de speelfilms voor gekozen om een heel nieuw scenario te schrijven in plaats van een bestaand verhaal te gebruiken. In de jaren 60 was het filmtechnisch en budgettair gezien onmogelijk een Kuifje verhaal natuurgetrouw te verfilmen en om de originaliteit van de verhalen geen geweld aan te doen werden er twee nieuwe scenario’s geschreven.

In ‘Kuifje en het geheim van het Gulden Vlies’ ontvangt kapitein Haddock een brief waaruit blijkt dat een oude scheepskameraad van hem, kapitein Paparanic, voor eeuwig het ruime sop heeft gekozen. Paparanic heeft Haddock altijd bijzonder gewaardeerd en daarom laat hij zijn schip, genaamd het Gulden Vlies, aan Haddock achter. Dit schip ligt in Istanbul en vol goede moed vertrekken Kuifje, Bobbie en kapitein Haddock naar Turkije om de erfenis in ontvangst te nemen. Eenmaal daar aangekomen blijkt het schip nogal verouderd te zijn, of om met Haddock te spreken: “een stuk schroot”.

Echter, al snel komt er iemand langs die een absurd hoog bedrag biedt voor het schip. Haddock wil hier op ingaan, maar Kuifje riekt onraad en vraagt bedenktijd. Vanaf dat moment zijn Kuifje en Haddock hun leven niet meer veilig en ze gaan naar Griekenland om nog een oude vriend van kapitein Paparanic op te zoeken terwijl ze er proberen achter te komen waarom iedereen toch zo geïnteresseerd is in het schip. ‘Kuifje en het geheim van het Gulden Vlies’ is een stuk beter verteerbaar dan ‘Kuifje en de blauwe sinaasappels’. Deze film heeft een veel sterker plot, meer actie en de verhaallijn is een stuk duidelijker en spannender. ‘De blauwe sinaasappels’ ging over een blauwe sinaasappel die licht gaf in het donker en er was een wat wazig verhaaltje omheen bedacht terwijl ‘Het Gulden Vlies’ simpelweg een ouderwets schatzoekersavontuur is. Kuifje, gespeeld door Jean-Pierre Talbot, komt in deze film ook wat beter uit de verf, hij is wat meer aanwezig, minder flets en de gelijkenis is nog steeds bijzonder treffend. Haddock wordt hier vertolkt door een andere acteur, maar dat maakt eigenlijk niet uit. Plak iemand een baard op, hijs hem een schipperstrui aan en als hij wat te zeggen heeft schreeuwt hij dat zo hard mogelijk, het liefst gevolgd door een aantal fikse krachttermen waarvan duizend bommen en granaten de meest bekende is.

Het verhaal van ‘Kuifje en het geheim van het Gulden Vlies’ ontwikkelt zich volgens goed afgetimmerde kaders, net als in de boeken is er een duidelijk beginstuk, midden en slot. Hierdoor zit er in de film genoeg spanning en vaart en komt het geheel behoorlijk dynamisch over. Het blijft natuurlijk een film gemaakt in 1961 en dat zie je er ook wel vanaf: de belichting en montage laat her en der wel het een ander te wensen over. Toch is ‘Kuifje en het geheim van het Gulden Vlies’ een aardige film geworden, zeker voor de liefhebbers, niet in de laatste plaats door het optreden van de onnozele Interpolagenten Jansen en Janssen en de paar verwijzingen naar de boeken zoals de scène bovenop de toren in Istanbul waarin Kuifje een aantal boeven te grazen neemt door stenen kogels van de torentrap naar beneden te gooien, precies zoals in het boek Kuifje en de Zwarte Rotsen. Daarnaast zijn de exotische plaatsen die Kuifje en z’n kompanen aandoen prachtig om te zien, vooral de Meteora-kloosters in Griekenland en het Istanbul van de jaren 60 zijn werkelijk schitterend. Al met al een redelijk goede stripverfilming dus.

Hendrik Dijkhuis

Waardering: 3

Bioscooprelease: 11 september 1975