Kung Fu Panda (2008)
Regie: Mark Osborne, John Stevenson | 92 minuten | actie, animatie, komedie, avontuur | Originele stemmencast: Jack Black, Jackie Chan, Dustin Hoffman, Lucy Liu, Ian McShane, Angelina Jolie, Seth Rogen, Michael Clarke Duncan, Dan Fogler, David Cross, James Hong, Randall Duk Kim | Nederlandse stemmencast: Edwin Evers, Yolanthe Cabau van Kasbergen, Rik Felderhof, Sander de Heer, Jörgen Raymann, Thom Hoffman, Rients Gratema, Rogier Komproe, Murt Mossel
Dreamworks’ zomeroffensief tegen Pixar/Disney’s nieuwe ‘WALL-E’ heet ‘Kung Fu Panda’ en het lijkt erop dat de eerste slag door Dreamworks is gewonnen. Met een goede cast, die goed uitgewerkte karakters neerzet, die in superfijne animaties prachtig worden verbeeld, brengen ze een film die met veel humor alle leeftijden van begin tot eind kan vermaken. Het is uiteraard een genrefilm, maar hij is absoluut geschikt voor een breed publiek. Geen flauwe verwijzingen, geen imitaties of parodieën speciaal bedoeld voor kenners van het genre, maar gewoon een lekker ouderwetse kung fu film, met een universeel thema: geloven in jezelf (en met een standaard opbouw en afloop, dat wel).
Een sterrencast helpt en zal in de papieren hebben gelopen, maar het is het waard geweest. Jack Black is de ideale acteur om zich te kunnen verplaatsten in Po’s zwaarlijvigheid zonder het te zwaar te maken, een flinke dosis zelfspot is hem gelukkig niet vreemd; hij zorgt voor de meeste humor in de film. De 71-jarige Dustin Hoffman, met dat herkenbare kraakje in zijn stem, stelt zelden teleur en doet dat ook hier niet; hij is echter alleen nog in kleine of minder serieuze rollen te zien (‘Mr. Magorium’s Wonder Emporium’, ‘Meet the Fockers’) te zien en lijkt af te stevenen op een lichtvoetige afsluiting van zijn carrière. Ach, het is allemaal zen, zullen we maar denken. Jackie Chan heeft ook een heel klein rolletje, maar die zien we toch liever écht vechten, dus dat geeft niet. En dan hebben we nog Seth Rogen en Angelina Jolie, okay, dat waren ze.
De film opent in een werkelijk bijzondere animatiestijl, die al gauw de verbeelding van een droom van Po blijkt te zijn, helaas. Als deze stijl was doorgezet hadden we een authentiekere film kunnen aanschouwen, maar dit risico heeft Dreamworks kennelijk niet willen nemen. Want de strijd die hier wordt gestreden gaat ook om wie de meest gedetailleerde animaties kan maken en dat is weer dik in orde. Als Po ontwaakt worden we teruggeworpen op een computeranimatiestijl die al is uitgemolken sinds ‘Toy Story’ (nog nauwelijks geëvenaarde topper uit 1995) en die qua stijl geen verrassingen meer biedt, maar wel op een subtiele manier imponeert, met veel oog voor detail en prachtige kleuren. We zullen er aan moeten wennen dat originele, afwijkende stijlen voorlopig niet meer aan bod komen vanuit Hollywood.
Dit alles doet niets af aan het feit dat je bij Kung Fu Panda geramd zit als je voor superstrakke animatie en puur entertainment komt. Van het begin tot het einde is het lachen en genieten van leuke karakters en een simpel, maar effectief verhaal, dat zich, zoals gezegd, volledig voorspelbaar ontrafelt, maar waarbij je je geen moment verveelt. Nog een groot pluspunt van de film is dat de animaties effectief zijn ingezet in de uitwerking van de humor, waarin Po’s zwaarlijvigheid én eetverslaving een grote rol spelen. Hoogtepunt is de ‘vechtscène’ met eetstokjes tussen Po en meester Shifu, schitterend!
Arjen Dijkstra
Waardering: 4
Bioscooprelease: 9 juli 2008