L’amour et les forêts (2023)

Recensie L'amour et les fôrets CinemagazineRegie: Valérie Donzelli | 105 minuten | drama | Acteurs: Virginie Efira, Melvil Poupaud, Dominique Reymond, Romane Bohringer, Virginie Ledoyen, Zoé Lenoir, Lucien Thunin, Marie Rivière, Nathalie Richard, Philippe Uchan, Guang Huo, Laurence Côte, Bertrand Belin

Het vurige ‘L’amour et les forêts’ is een tissue-voor-issuefilm. Hoewel het acteergeweld van hoofdrolspelers Virginie Efira en Melvil Poupaud je kan ontroeren en de clichématigheid enigszins verhult, heb je er nog zo dertien in een dozijn van.

De schuchtere lerares Blanche Renard (Virginie Efira) woont bij haar moeder (Marie Rivière) aan de Franse kust en trekt zich vooral op aan haar vlottere tweelingzus Rose (Efira in een dubbelrol). Als Rose weer eens vriendjesmateriaal op een feestje, de perfecte match meent ze, aan haar wil voorstellen, ontmoet ze Grégoire Lamoureux (Melvil Poupaud). Hij was ooit dat gezette ventje in haar schoolklas. Maar dat is hij nu allerminst.

Vol zelfvertrouwen maakt de bankier Grégoire Blanche het hof. Bijna als een bakvis valt ze voor hem. Hij zegt continue tegen haar dat zij alles voor hem is, zelfs haar tranen van verdriet zullen hem diep roeren. Voor sommigen een rode vlag, voor Blanche meer het moment om de relatie in een stroomversnelling te brengen. En ook al heeft zus Rose het een en ander aan te merken op Grégoire, gaan ze vrij snel samen wonen ergens in de bossen, ver weg van de kust waar ze opgroeide. Hij moet daar immers heen vanwege werkverplichtingen. Bovendien blijkt Blanche onverwacht zwanger. Voor haar is de deal om zich in te zetten voor een gezinsleven met haar nieuwe man daarmee zo goed als beklonken.

Echter de wenkbrauwen beginnen bij Blanche te fronsen (ze blikt terug op de relatie tijdens een bezoek aan een advocaat) als ze tijdens een avondje uit zijn baas per toeval tegenkomen. Uit hun gesprek kan ze opmaken dat haar echtgenoot niet per se van werklocatie moest veranderen. Ook wilde hij liever niet dat ze weer als lerares Frans aan de slag gaat en belt hij om de haverklap over waar ze precies uithangt en wat ze doet (herken je jezelf er al in?!). Langzaam daalt het bij Blanche in dat ze gevangen zit in een nogal ongezonde relatie, waarin haar echtgenoot bewaker en delinquent ineen is. Wat nu? De huwelijksterreur, die de film minutieus uiteenzet, begint dan pas echt horrorachtige taferelen aan te nemen.

Ondanks dat ‘L’amour et les forêts’ licht ontvlambaar is, voelt het drama doorsnee en wijsneuzerig aan. Vanaf het begin attendeert de film erop dat er mis is met Grégoire en doet het alsof het de kijker stevige schokken geeft maar slalomt het in zijn afdaling eigenlijk gewoon berekend langs de rode vlaggen. Het is een parcours dat je vast al eens eerder gezien hebt in niemendalletjes op een regenachtige zondagmiddag. Misschien had het een scheut Paul Verhoeven (Efira zit in ‘Benedetta’, 2021, en ‘Elle’, 2016) kunnen gebruiken, want van Valérie Donzelli’s toxisch relatiedrama wordt niemand echt wereldser of een vrome non.

Roy van Landschoot

Waardering: 3

Bioscooprelease: 27 juni 2024