L’amour ouf (2024)

Regie: Gilles Lellouche | 162 minuten | misdaad, drama | Acteurs: Adèle Exarchopoulos, François Civil, Malik Frikah, Mallory Wanecque, Alain Chabat, Benoît Poelvoorde, Vincent Lacoste, Jean-Pascal Zadi, Élodie Bouchez, Karim Leklou, Raphaël Quenard, Anthony Bajon, Thibaut Lair, Gilles-Alane Ngalamou Hippocrate, Kali Boisson, Logan Lefebvre, Nicolas Wanczycki, David Ayala, Vincent Darmuzey, Sam Lellouche, Hugo Dillon, Louis Raison, June Benard, Idris Magit-Baldé, Jordan Werbrouck, Alane Delhaye, Elena Berbinau, Hannah Tangy, Béline Surma, Sébastien Libessart, Guillaume Pottier, Lenny Castelein, Louis Debeurme, Antoine Griffet, Nolan Delporte, Olivia Duquesnoy, Gina Jimenez, Alphonse Bourbeillon, Franz Lang, Candice Bouchet, Laurent Vandoolaeghe, Andranic Manet, Evans Azede, Esther Archambault, Okito Wembonyama, Liv del Estal, Ysé Tran

‘L’amour ouf’, over een romance à la West Side Story, is de Franstalige, Scorsese-esque film van regisseur Gilles Lellouche die overtuigt qua vorm, maar tekortkomt aan inhoud. Met zorgvuldig afgestemde shots schreeuwt deze film hoge productiewaarde. Maar richting het einde raakt de connectie met én tussen de hoofdpersonages zoek. Lellouche wilde koste wat het kost de clichés vermijden met de film waar hij zeventien jaar op moest wachten voordat hij deze mocht maken. Dit doet hij onder andere door ‘L’amour ouf’ niet te beperken tot één genre. Echter is het verlangen om elk cliché uit de weg te gaan mogelijk hetgeen wat deze film na twee uur begint op te breken. Want deze film vertelt niet over gangsters. En deze film vertelt ook niet over een hopeloze liefde. Wat er lijkt over te blijven is een ode aan Martin Scorsese zonder betekenis en een borderline verheerlijking van geweld, toxic masculinity en vrouwelijke personages als lijdend voorwerp.

In ‘L’amour ouf’ bloeit de tienerliefde op tussen buitenbeentje Jackie (Mallory Wanecque) en badboy Clotaire (Malik Frikah) tijdens een broeierige zomer in de jaren 80. Omdat Jackie iets wil maken van haar toekomst en Clotaire langzaam maar zeker het slechte pad bewandelt, wordt hun relatie vanaf het begin op de proef gesteld. Tot een veroordeling een abrupt einde maakt aan hun liefde. Als vrij man probeert Clotaire (François Civil) jaren later een eervol bestaan op te bouwen. Een eervol en liefdevol bestaan met de vrouw aan zijn zijde die hij lang geleden kwijtraakte, Jackie (Adèle Exarchopoulos). Maar terwijl Clotaire vastzat, stond het leven van de ambitieuze Jackie niet stil.

Met de tot in de puntjes gestileerde cameravoering, belichting, productie design, muziek en kleding laat deze film zien hoe het hoge budget is aangesproken. Zo zijn shots en set pieces groots opgezet met decors die passen bij de tijd, kleurrijke en wisselende lichtopstellingen en worden de totaalshot of de iconische push-ins niet geschuwd. Daarnaast is de rock- en punkmuziek herkenbaar bij de tijd en het gangstergenre zoals dat door Scorsese is gedefinieerd. Bovendien vangt de kleding vaak, naast de jaren 80 of 90, ook de mood van de scène of de personages. Bijvoorbeeld meer streetwear tijdens een diefstal of afrekening en meer pastelkleuren tijdens een zonsondergang in de duinen. ‘L’amour ouf’ is hierdoor herkenbaar. Herkenbaar als die groots opgezette Scorsese-esque gangsterfilm, maar dan in een kleurrijk musicaljasje.

De inhoud van deze film memoreert echter niet aan Scorsese, want de episode uit de volwassen levens van Clotaire en Jackie voelt vaak aan als onsamenhangende, geforceerde passages met onvoldoende uitgewerkte personages. Zo is Jackie in het volwassen leven bijna niet meer te herkennen als een ambitieus persoon die van zich af weet te bijten. En is Clotaire eigenlijk meer en meer verliefd op geweldpleging dan op zijn jeugdliefde. Daarnaast blijft het bij beide personages, hoewel getroebleerd, gissen waar hun fascinatie voor geweld vandaan komt. Zeker bij de volwassen Jackie lijkt het in functie te staan van een mogelijke hereniging met Clotaire. Het is ook niet alsof geweld hen in hun tienerjaren bij elkaar bracht, eerder het tegenovergestelde. Daardoor zijn Clotaire en Jackie in hun volwassen leven eigenlijk personages geworden die volledig door de plot worden gestuurd.

Van ‘L’amour ouf’ druipt de productiewaarde door de visuele ode aan Scorsese, maar het verhaal over gangsters, buitenbeentjes en een hopeloze liefde bloedt ook langzaam dood.

Jannick Engel

Waardering: 3

Bioscooprelease: 8 mei 2025