La bocca del lupo-The Mouth of the Wolf (2009)
Regie: Pietro Marcello | 76 minuten | drama, documentaire
Hij had acteur kunnen worden, met die markante kop met grote, zwarte snor, aldus zijn geliefde. Enzo heeft echter een ander pad gekozen in het leven en blijkt jarenlang in de gevangenis te hebben gezeten. In ‘La bocca del lupo’ leidt hij de kijker door de havenplaats Genua. Archiefbeelden van spelende kinderen, havenarbeiders en de sloop van gebouwen wisselen af met prachtig gestileerde beelden van de hedendaagse Italiaanse stad. Gaandeweg wordt niet alleen steeds meer duidelijk over de ontwikkeling – of achteruitgang – van Genua, ook het levensverhaal van Enzo ontvouwt zich beetje bij beetje. Korte, soms poëtische, off screen uitspraken geven een impressie van Enzo’s geschiedenis en zijn ontdekking van de liefde.
‘La bocca del lupo’ is doorspekt met tegenstellingen: oud versus nieuw, de grote stad versus de intieme relatie, woorden van liefkozing versus gescheld. Dat laatste typeert de relatie tussen Enzo en Mary, zijn transseksuele geliefde. Door de fragmentarische opbouw van dit docudrama duurt het een tijd voordat je sympathie kan opbrengen voor de geportretteerde personen. De enige keer dat er gebroken wordt met deze opbouw is het raak: wanneer je Mary en Enzo naast elkaar ziet zitten, terwijl ze voor de camera hun verhaal doen. Dan maken de suggestieve flarden van een verhaal plaats voor een coherent verslag van hun eerste ontmoeting en blijken de twee ex-gevangenen eigenlijk net zo met elkaar om te gaan als een oud getrouwd stel.
Regisseur Pietro Marcello ziet Genua in zijn jeugd als de ideale stad. Hij komt er niet vandaan, maar hoort erover van zijn vader, die er als schipper vaak komt. Het Genua van nu is niet meer de stad die hij dacht te kennen. Deze nostalgische inslag is goed te zien in ‘La bocca del lupo.’ Verantwoordelijk voor de financiering van de documentaire is de Jezuïtische welzijnsorganisatie Fondazione San Marcellino. Wat in katholieke kringen ondenkbaar is – een film maken over homo- en transseksualiteit – is voor Fondazione San Marcellino een middel om Genua en de worsteling van haar inwoners te tonen.
De goede receptie van de documentaire heeft veel te maken met de thematiek. Op het filmfestival van Turijn is ‘La bocca del lupo’ verkozen tot beste film. Vanuit een Nederlands perspectief is het verhaal en de verbeelding daarvan niet baanbrekend te noemen. Het liefdesverhalen tussen twee mannen, waarvan één transseksueel, wordt heel natuurlijk voorgesteld. Er wordt bijvoorbeeld niet gesproken over een ‘coming out’. Homo- en transseksualiteit zijn een vanzelfsprekend gegeven, wat bijzonder is voor een Italiaanse film.
‘La bocca del lupo’ vertelt een mooi, klein, oprecht verhaal in de grotere setting van een stad in verval. De fragmentarische opbouw zorgt voor een niet al te toegankelijke film en zal daardoor niet het grote publiek aanspreken. Alleen voor de echte documentaireliefhebber, het liefst met enige interesse in en voorkennis van de Italiaanse cultuur, is dit een aanrader. En dan is het zeker geen straf om de documentaire voor een tweede of zelfs derde keer te zien. Er valt heel wat in te ontdekken.
Redactie Cinemagazine
Waardering: 3.5