La boda de Rosa (2020)

Recensie La boda de Rosa CinemagazineRegie: Icíar Bollaín | 97 minuten | komedie, drama | Acteurs: Candela Peña, Sergi López, Nathalie Poza, Ramón Barea, Paula Usero, Xavo Giménez, Paloma Vidal, Lucín Poveda, María José Hipólito, María Maroto, Eric Francés

De middenveertiger Rosa (Candela Peña) heeft haar hele leven al klaargestaan voor anderen. Dat resulteerde dan weliswaar in het feit dat ze haar ouders’ oogappeltje was, ten opzichte van haar broer en zus, maar na dik vier decennia zichzelf wegcijferen, loopt Rosa toch tegen een blinde muur op. Op een dag waarop ze alleen maar bezig lijkt te zijn met andermans problemen komt ze thuis waar haar vader haar doodleuk vertelt dat hij bij haar intrekt. “Zoveel praktischer,” meent hij. Maar Rosa wil daar natuurlijk niets van weten.

De Spaanse komedie ‘La boda de Rosa’ schetst in heldere beelden waar Rosa al jaren mee te dealen heeft. Haar jongvolwassen dochter is verhuisd naar Manchester en is daar moeder geworden van een tweeling – echt contact lijkt ze niet met haar te krijgen; haar broer Armando schuift continu de zorg van zijn twee pubers op Rosa af, want hij ligt in een scheiding en probeert zijn huwelijk te redden; haar zus Violeta is altijd druk met haar werk en haar vriend heeft amper tijd om naar haar te luisteren. Dan is er ook nog de onzichtbare buur, die alle planten op de trap heeft gezet, met briefjes hoe ze water moeten krijgen tijdens de niet vooraf aangekondigde vakantie. Ondertussen heeft Rosa ook beloofd op de kat van haar vriendin te passen én gaat haar werkgever ervan uit dat ze wel even ’s nachts doorwerkt aan de kostuums (ze is kostuumontwerper voor films), want er moeten nog 150 jurken overnieuw (of iets van die strekking).

De zorg voor de sinds twee jaar weduwnaar zijnde vader is echter de druppel en Rosa neemt een beslissing. Niet alleen wil ze het leegstaande naaiatelier van haar overleden moeder gebruiken om er zelf een zaak in te beginnen, ze plant ook een belangrijke dag, waarbij ze haar familie en de paar vrienden die ze heeft uitnodigt. Die laat ze in het ongewisse wat er te gebeuren staat, maar voor de kijker blijft dat geen geheim. Wat volgt is een reeks aan door miscommunicatie ontstane gebeurtenissen, waarbij de personages (met name Armando en Violeta) soms akelig dicht tegen het karikaturale aan schuren. Icíar Bollaín houdt de balans echter prima in stand, waardoor het serieuze element van het verhaal nooit te zwaar aanvoelt. De zomerse setting helpt daar ook zeker een handje bij.

Prima acteerwerk van de cast en de film is vlot en zakt nergens in. Natuurlijk voel je geen moment spanning dat het niet goed zal komen, maar ‘La boda de Rosa’ is een fijne, warme film met het hart op de juiste plek. Voor veel mensen die zich in de hoofdpersoon herkennen gaat de stap die ze neemt wellicht te ver, maar de symboliek erachter is een boodschap die ze best ter harte mogen nemen.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Speciale vertoning: Spanish Film Festival 2021 (openingsfilm)