La Crème (2007)
Regie: Reynald Bertrand | 83 minuten | drama, komedie, fantasie | Acteurs: Nicolas Abraham, Laurent Legeay, Marie-Anne Pauly
Kent u die reclame van die mannendeodorant? Waarbij alle vrouwen als bijen op honing bovenop hem springen zodra hij dat geurtje op heeft? Dat is de grap van ‘La crème’. Alsof de makers gedacht hebben: wat als we dit nu eens doortrekken naar een langer verhaal? En het niet alleen voor vrouwen laten gelden, maar voor iedereen. Verder stelt de film de interessante vraag: wat betekent het eigenlijk om beroemd te zijn? Wat willen al die mensen toch van je? En hoe gezond is dat eigenlijk allemaal?
Dan krijg je een film die hangt op een sprookjesachtig gegeven, wat in dit geval even wennen is, want ‘La crème’ heeft verder helemaal geen sprookjesachtige sfeer. Integendeel, de filmstijl doet meer denken aan een documentaire en dat is best bijzonder; het is vast nog niet eerder zo gedaan. De hoofdrolspelers kunnen acteren, maar er worden her en der nogal wat figuranten bijgehaald, die waarschijnlijk zo van de straat zijn geplukt, en van een soundtrack is geen sprake. De beeldkwaliteit is maar zozo.
Het effect hiervan is dat het allemaal lekker dichtbij blijft. Dat is misschien jammer voor het typische sprookjesgevoel maar is wel verfrissend. Want ook hier geldt: een onrealistisch gegeven hoeft niet altijd tot op het bot te worden uitgelegd, als het verhaal eromheen maar klopt en er verder door niemand in de film moeilijk over wordt gedaan. En zo gaat het ook in deze film, alles verloopt alsof er ‘niets aan de hand’ is.
Reynald Bertrand, de regisseur en schrijver van het verhaal, had voor zijn tweede speelfilm geen bakken vol met geld (waarschijnlijk voor de eerste ook niet) en schoot het geheel dus maar met een digitale videocamera. En het stoort niet, integendeel. Ook het veelvuldig inzetten van de figuranten werkt. Een creatief script, sterke regie en gemotiveerde acteurs, dat is wat je verder nog nodig hebt. En een camera natuurlijk, die door iemand wordt bediend die er, ondanks dat het geen 35mm betreft, toch wel wat verstand van heeft. Dat zit allemaal wel goed in ‘La crème’. Het werkt zelfs zo goed dat degene die zou beweren dat dit een documentaire was, best geloofd zou worden.
De toekomst van de film ziet er rooskleurig uit als het zo door gaat, want dit kan in principe ‘iedereen’. Natuurlijk willen we soms ook wel even wegzinken in een film van topkwaliteit die ons betovert met schitterende vergezichten in prachtige kleuren. Die ons overdondert met fraaie fantasieën die zich afspelen in andere melkwegstelsels of in een andere tijd, met bijbehorende, mooi opgenomen, orkestrale muziek, rijke decors en uitbundige kostuums. Maar wat is het toch altijd mooi om te zien dat het ook zonder dat alles kan, met een fantasievol, goed uitgewerkt gegeven en dicht op de realiteit. En zo is het maken van een film niet langer voorbehouden aan een rijke elite! Driewerf hoera voor de digitale videocamera!
Arjen Dijkstra