La fille de Brest (2016)

Recensie La fille de Brest CinemagazineRegie: Emmanuelle Bercot | 128 minuten | biografie, drama | Acteurs: Sidse Babett Knudsen, Benoît Magimel, Charlote Laemmel, Isabelle de Hertogh, Lara Neumann, Patrick Ligardes, Olivier Pasquier, Philippe Uchan, Gustave Kervern, Pablo Pauly, Myriam Azencot, Eddie Chignara, Raphaël Ferret, Christophe Meynet

Sommige industrieën zijn onaantastbaar. Een opstand ertegen komt neer op een gevecht van David tegen Goliath. We hebben het dan over de wapenindustrie, de fabrikanten van fastfood of de machtige wereld van de farmacie. Die laatste wordt aangeklaagd in het Franse drama ‘La fille de Brest’. Hierin ontdekt arts Irène Frachon – verbonden aan een ziekenhuis in het Bretonse Brest – dat een afslankmedicijn voor diabetespatiënten wel erg verschrikkelijke bijwerkingen heeft.

Wat volgt is een juridisch gevecht tegen Servier, de fabrikant van het medicijn. Terwijl Irène zich omringt met een medisch dreamteam, inclusief ijverige stagiaire en machtige hulp van buitenaf, gaat de fabrikant erin met gestrekt been. Arbiter in dit gevecht is het Franse equivalent van de CBG, een overheidsdienst die kwaliteit en (bij)werking van medicijnen beoordeelt.

‘La Fille de Brest’ is vooral een verhaal van tegenstellingen. Een groepje koppige individuen tegen een grote farmaceut. Een vrouw die het opneemt tegen een door mannen gerunde industrie. Het provinciale Bretagne tegen het grootstedelijke Parijs. En het is de underdog waarvoor we sympathie krijgen en met wie we meeleven.

Het is een van de weinige dingen die de film goed doet. Omdat het gevecht voornamelijk bestaat uit besprekingen, vergaderingen en zittingen, moesten de makers nog iets anders verzinnen om de kijker erbij te houden. In dit geval niet het gebruikelijke thrillerelement, in de lijn van Grisham of Le Carré. De makers van ‘La fille de Brest’ kozen voor een combinatie van humor, lichtheid van toon (in het eerste uur) en een bescheiden focus op het privéleven van Frachon.

In alle drie de gevallen slaan ze de plank mis. De humor is hopeloos, de lichte toon vloekt met het zware onderwerp en het privéleven van de merkwaardige Frachon is allesbehalve interessant. Zodat de film vooral leunt op het (waargebeurde) verhaal, en dan is een farmaceutisch drama van meer dan twee uur echt te lang. Het verloop is veel te traag, terwijl we in ons achterhoofd allang weten hoe dit gaat eindigen. Een saaie kijkervaring dus, waar alleen de slijter een goed medicijn tegen heeft. Met flinke bijwerkingen, dat wel.

Henny Wouters

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 13 juli 2017
DVD-release: 15 november 2017