La guerre est déclarée (2011)

Regie: Valérie Donzelli | 100 minuten | drama | Acteurs: Valérie Donzelli, Jérémie Elkaïm, César Desseix, Gabriel Elkaïm, Brigitte Sy, Elina Löwensohn, Michèle Moretti, Philippe Laudenbach, Baptiste Bouillon, Bastien Bouillon, Béatrice De Staël, Anne Le Ny, Frédéric Pierrot, Elisabeth Dion

Twee woorden die je eigenlijk nooit en te nimmer in dezelfde zin wilt zien staan zijn ‘kind’ en ‘kanker’. Te vervangen door wat voor een levensbedreigende ziekte dan ook. Toch overkomt het in Nederland jaarlijks zo’n 400 kinderen onder de 16 jaar: ze krijgen kanker. 70 % van de patiënten geneest gelukkig. Maar wat de uitkomst van alle onderzoeken en behandelingen ook is: als ouders ga je door een absolute hel. De Franse filmmaakster/actrice Valérie Donzelli en haar partner Jérémie Elkaïm maakten het van heel dichtbij mee. Hoewel ‘La guerre est déclarée’ niet direct hún verhaal is, vertellen ze met de liefdesgeschiedenis van Roméo en Juliette wel een verhaal dat heel dicht bij de feiten ligt.

Roméo (Jérémie Elkaïm) en Juliette (Valérie Donzelli) ontmoeten elkaar op een feestje, maken grapjes over het onvermijdelijke verdoemd zijn van hun relatie. Ze zijn verliefd, genieten van het leven en elkaar en hoeven zich nergens druk om te maken. De komst van hun zoontje Adam zet hun bestaan op zijn kop. Adam huilt veel en kan met moeite zijn voeding binnenhouden. Het koppel tobt verder. Wanneer Adam achttien maanden is, nog niet loopt en abnormaal veel blijft overgeven, trekken de twee aan de bel bij hun kinderarts. Die ziet dat Adam een wat assymetrisch hoofd lijkt te hebben en dat is het startpunt van de medische molen waar het gezin én eigenlijk de hele familie in terecht komt.

‘La guerre est déclarée’ is geen loodzware, trieste film, eerder sprankelend en energiek. Hoewel het lot van de arme zieke Adam je na aan het hart ligt, en het makkelijk is je te verplaatsen in de gevoelens van machteloosheid die beide ouders hebben, weet Donzelli het drama goed te doseren. Zij doorvlecht het intense verdriet met luchtigere momenten. Ze verlegt de focus ook vaak op de relatie tussen de twee jonge ouders, die eigenlijk ook niet precies weten hoe ze zich moeten gedragen in deze situatie. Het is niet alleen de ziekte van hun kind wat hen bindt. Maar is hun relatie bestand tegen deze bijna onmenselijke druk? Even is het spannend of de afloop van de film wel zo gelukkig is, maar magische momenten tijdens de feestdagen, een vette knipoog van de regisseur op een ongemakkelijk moment of het overdrijven van wat het ergste zou zijn dat Adam zou overkomen brengen verlichting en de zekerheid dat het wel los zal lopen. Ook het liefdeslied dat Roméo en Juliette samen maar afzonderlijk van elkaar zingen past wonderwel in het geheel. De twee hoofdrolspelers zijn perfect in hun vertolking van de twee geliefden, die in één klap volwassen moeten worden. De bijrollen worden eveneens vakkundig gespeeld. De keuze voor drie verschillende voice-overs is opvallend, maar juist.

“Waarom overkomt ons dit?” vraagt Roméo. “Omdat wij sterk genoeg zijn het te dragen,” antwoordt Juliette. Dat het filmmakersechtpaar zelf sterk genoeg was om hun verhaal op deze levendige, hoopvolle en grappige wijze naar het witte doek te vertalen, is een prettig voortvloeisel uit wat voor hen zonder twijfel een duistere periode geweest moet zijn. Hulde!

Monica Meijer

Waardering: 4

Bioscooprelease: 22 september 2011
DVD-release: 25 januari 2012