La mirada invisible (2010)

Regie: Diego Lerman | 95 minuten | drama | Acteurs: Julieta Zylberberg, Osmar Núñez, Marta Lubos, Gaby Ferrero, Diego Vegezzi, Pablo Sigal, Vanina Montes

De openingsscène van ‘La mirada invisible’ (‘The Invisible Eye’), Diego Lermans derde speelfilm, doet bijna buitenaards aan. We zien het interieur van een prachtig barok gebouw, de vloer brandschoon en glimmend van de recente poetsbeurt. Het gebouw blijkt een middelbare school te huisvesten en wanneer de les afgelopen is, stormt er geen zwerm opgeluchte jongeren naar buiten, hun tas nonchalant over hun schouder, ondertussen kletsend over de plannen van die middag of avond. In plaats daarvan zien we ze keurig in het gelid staan wachten tot een jonge vrouw, die zelf nog maar amper de puberteit ontgroeid is, hen voorgaat. De tieners van een jaar of achttien, in schooluniform, lopen gehoorzaam en zwijgend achter de vrouw aan, die hen door het gebouw loodst, op weg naar de volgende les.

‘La mirada invisible’ draait om deze 23-jarige María Teresa Cornejo, door familie Marita genoemd, die op een uiterst strenge, elitaire school de leerlingen in het gareel moet zien te houden. Er wordt nauwgezet gelet op zaken als de afstand tussen de leerlingen, kleding, en de lengte van het haar. Onder de indruk van haar daadkracht en strenge uitstraling, vraagt haar baas, de heer Biasutto (aan wiens kruiperige blik je al kan zien dat hij een verborgen agenda heeft), haar om de jonge studenten te bespioneren. Met volle overgave bijt Marita zich vast in deze nieuwe verantwoordelijkheid.

Parallel aan de gebeurtenissen binnen de schoolmuren ontvouwt zich de daadwerkelijke geschiedenis in de stad waar de school staat: ‘La mirada invisible’ speelt zich namelijk af in het Buenos Aires van maart 1982, wanneer de bevolking in opstand komt tegen het dictatoriale bewind van de regering. Het woord opstand lijkt niet in Marita’s vocabulaire voor te komen. Zonder mededogen straft ze haar pupillen wanneer zij hen betrapt op een stiekeme tongzoen of wanneer er een vechtpartij ontstaat.

Het prachtige barokke gebouw waarin het verhaal van ‘La mirada invisible’ zich voornamelijk afspeelt, komt uitstekend tot zijn recht dankzij de zelfverzekerde en gedetailleerde cinematografie van Álvaro Gutiérrez. De camera volgt Marita vaak van een afstandje. Door het afstandelijke camerawerk wordt er de illusie gecreëerd dat het maar moeilijk meeleven is met de hoofdpersoon, maar niets is minder waar. Julieta Zylberbergs fenomenale performance maakt van Marita een mens van vlees en bloed. Ze heeft geen woorden nodig om te laten weten wat ze voelt en wat ze denkt, maar weet met een oogopslag tegelijkertijd haar emoties kenbaar te maken en weg te stoppen, omdat ze nu eenmaal een gereserveerde vrouw is, wat waarschijnlijk het resultaat is van het opgroeien in deze politieke omstandigheden. Ook Nunez is ijzersterk in zijn vertolking van de gluiperige Biasutto. Met kille kleuren wordt het gevoel van onderdrukking dat zowel binnen als buiten de schoolmuren leeft, vertaald naar het witte doek en in combinatie met de seksuele frustraties en obsessieve gevoelens levert dat een broeierig schouwspel op, waarbij de onderhuidse spanning continue groeit. Tot die explosieve uitbarsting, die met een duizelingwekkende kracht op de kijker afgevuurd wordt en die nog lang doordreunt. Gebaseerd op het boek “Ciencias Morales” (“Moral Science”) van Martín Kohan levert filmmaker Diego Lerman (1976) met ‘La mirada invisible’ een indrukwekkend visitekaartje af.

Monica Meijer

Waardering: 4

Bioscooprelease: 6 oktober 2011
DVD-release: 21 mei 2013