La niña en la piedra – The Girl on the Stone (2006)

Regie: Marisa Sistach | 104 minuten | drama | Acteurs: Gabino Rodríguez, Sofía Espinosa, Ricardo Polanco, Alejandro Calva, Iyantú Fonseca, Silverio Palacios, Ximena Ayala, Arcelia Ramírez, María de los Ángeles Ayuso, Alicia del Lago, Nancy Gutiérrez, Luis Gerardo Mendez, Luisa Pardo

In de muffige, modderige ommelanden van Mexico City zijn er geen banen, is vader aan de drank en worden huisdieren om het leven gebracht als er geen plaats voor hen is. “Je bent ook zo’n hoer”, zegt boerenzoon Gabino tegen de kat wanneer ze weer eens gejongd heeft. ‘La niña en el piedra’ is het naturalistische relaas van een groep tieners in een uitzichtloze leefomgeving. Marisa Sistach (‘Perfume de violetas’) toont ons de schaduwzijden van hun bestaan én de charmes ervan. Sistach heeft in het verhaal en de personages namelijk een uitstekende balans gevonden. Gabino is een niet al te knappe jongeman die zijn gevoelige natuur probeert te verbergen achter een macho-masker en daar slecht in slaagt; Mati ziet zijn goede kanten, maar is op haar hoede voor het agressieve seksuele gedrag van de jongen.

Om haar veelzijdige visie op deze jonge mensen te bekrachtigen introduceert Sistach ook de families waarin de twee opgroeien. Gabino’s vader is een karakterloze alcoholist, maar ook een diepgelovig man, die een tijdens het werk gevonden mariabeeld dumpt in een modderpoel uit angst voor het boze oog; Mati komt juist uit een stabiel en beschermd milieu en is dan weer gezegend met het licht-arrogante aura van de onbevlekte schoonheid.

Waar het met name om draait in deze film: de gescheiden werelden van man en vrouw in een samenleving op de drempel van de moderniteit. De twee werelden botsen op school; zelfs voor de onderwijzers hebben de met fysiek geweld en corruptie opgevoede jongens geen achting. De meisjes zijn daarentegen passievol en welopgevoed, maar ook veel te goedgelovig en daardoor kwetsbaar, wat in de gewelddadige, maar tegelijkertijd mooie climax tot uiting komt. Ondanks alles zijn de twee seksen tot elkaar veroordeeld; dan kan alleen hulp van boven nog helpen.

De wereld van ‘La niña en la piedra’ is – kortom – geen simpele, maar wordt niettemin zonder opsmuk in beeld gebracht. Marisa Sistach is één van die sociaal bewogen filmregisseurs die geen expliciete stellingname nodig heeft om doeltreffend te zijn. En op bescheiden wijze nog spannende films kan maken ook; de jonge acteurs doen het ook al goed – met name Gabino Rodríguez, die zijn tweeslachtige rol prachtig gestalte geeft; dat wijst erop dat Sistach ook nog eens een acteursregisseur is. Van haar willen we meer zien.

Jan-Kees Verschuure