La niña santa – The Holy Girl (2004)

Regie: Lucrecia Martel | 106 minuten | drama | Acteurs: Maria Alché, Carlos Belloso, Mercedes Morán, Alejandro Urdapilleta, Julieta Zylberberg, Mía Maestro, Marta Lubos, Arturo Goetz, Alejo Mango, Mónica Villa, Leandro Stivelman, Manuel Schaller, Miriam Diaz, Rodolfo Cejas, Rodolfo Cabrera, Maria Susana Falcon, Guillermo Enrique Castro, Victor Anuch

Voor de gemiddelde Nederlander zullen veel van de kwesties die in ‘La niña santa’ aan de orde komen mijlenver af staan van de eigen belevingswereld. Devoot katholicisme is iets dat nauwelijks in de Nederlandse cultuur terug te vinden is, en al helemaal niet onder de jongeren.

Voor de Argentijnse tieners Amalia (Maria Alché) en Josefina (Julieta Zylberberg) is dit in ‘La niña santa’ echter dagelijkse kost. Vooral Amalia laat zich meeslepen door haar religieus getinte fantasieën, die ook nog eens worden versterkt door het feit dat ze middenin de puberteit zit.

Maria Alché is een aparte verschijning, en goed gecast als Amalia. Ze staat in deze film echter, net als de overige acteurs, in de schaduw van de meest gevierde actrice van Argentinië, Mercedes Morán, die de rol van Helena vertolkt. Mercedes Morán is een werkelijk schitterende actrice, die zodra ze in beeld verschijnt alle aandacht naar zich toetrekt. Morán brengt met haar spel nog enige warmte en kleur in deze verder nogal doodse, grauwe en vlakke film.

Over regisseuse Lucrecia Martel valt te melden dat ze in 2001 een prijs won op het filmfestival van Berlijn met haar debuutfilm ‘La ciénaga’. Niet geheel toevallig speelde Mercedes Morán ook in deze film een hoofdrol. Tevens speelt ‘La ciénaga’ zich af in dezelfde omgeving als ‘La niña santa’: een grauwe provinciestad in Argentinië.

Op de één of andere manier kan het verhaal van ‘La niña santa’ geen moment echt boeien. Er staan de hele tijd dingen op het punt om te gebeuren, maar vervolgens gebeurt er niets. Na een tijdje bekruipt je als kijker het gevoel dat het je ook helemaal niet meer kan schelen wat de hoofdpersonen doen, of wat er verder gaat gebeuren. En dat is een slechte zaak, want een film valt of staat met de bereidwilligheid van de kijker om in het verhaal mee te gaan.

Martel probeert ook nog eens teveel (religieuze) symboliek in deze film te verwerken, en schiet daarmee haar doel voorbij. Het maakt het verhaal nog taaier dan het al is. Een film voor de echte doorbijters, en anders gewoon maar laten zitten.

Saskia Blokker

Waardering: 1.5

Bioscooprelease: 27 oktober 2005