La piscine (1969)
Regie: Jacques Deray | 120 minuten | drama, thriller, misdaad | Acteurs: Romy Schneider, Alain Delon, Maurice Ronet, Jane Birkin, Paul Crauchet, Steve Eckhardt, Maddly Bami, Suzie Jaspard, Thierry Chabert, Stéphanie Fugain
Romy Schneider en Alain Delon behoorden aan het eind van de jaren 60 tot de meest aantrekkelijke mensen van deze planeet. Daarnaast waren het beide prima acteurs, elk met een behoorlijke staat van dienst. Volkomen begrijpelijk dat regisseur Jacques Deray dit koppel wilde strikken voor de hoofdrollen in ‘La piscine’, een film die zich voor een groot deel afspeelt aan de rand van een zwembad. Het bloot, de zwoele blikken en het amoureus gestoei waren goed besteed aan de voormalige bedgenoten. Het knappe acteren eveneens.
Hoewel ‘La piscine’ meestal wordt omschreven als psychologische thriller, voldoet dat etiket niet helemaal. De psychologische diepgang valt tegen en gethrillt wordt er nauwelijks. De film moet het meer hebben van onderhuidse spanning, vooral tijdens de confrontaties tussen de ‘vrienden’ Jean-Paul en Harry, waarbij de laatste er steeds op uit is de eerste te kleineren. Jean-Paul legt het op zijn beurt aan met Penelope, de adolescente dochter van Harry. Hierdoor wordt Marianne gekwetst, de ex van Harry en huidige vriendin van Jean-Paul. Ingewikkelde relaties kortom, die zorgen voor een explosieve sfeer langs de rand van het zwembad.
Terwijl dit basisgegeven best aardig is, lukt het ‘La piscine’ nooit om echt diep te gaan. Nadat we, middels geforceerde dialogen, weten hoe de onderlinge verhoudingen in elkaar steken, loopt de boel al vrij snel vast. Dat zorgt ervoor dat de film soms wat trekkerig wordt, waarbij de lange speelduur ook niet echt helpt.
Bovendien bevat de film een aantal elementen die indertijd misschien hip waren maar inmiddels flink zijn gedateerd. Zo zou de score het nu prima doen als martelinstrument op Guantanamo Bay, zelfs al is die score van grootmeester Michel Legrand. Ook de close-ups van zongebruinde lichamen zijn niet meer echt van deze tijd. Bovendien is het voor een hedendaags publiek nauwelijks te bevatten dat Harry, met zijn openhangende overhemd en tuttige pantalon, een playboy moet voorstellen.
Gelukkig is het acteren voortreffelijk, niet alleen van Delon en Schneider, maar ook van Maurice Ronet als de onsympathieke Harry. Jane Birkin is eveneens een capabel actrice, maar als Harry’s dochter Penelope doolt zij hier voornamelijk rond als een Lolita op Valium. Toch zijn het de acteerprestaties die samen met de onderhuidse spanning ervoor zorgen dat deze film nog net een voldoende scoort. Maar meer geschikt voor nostalgici dan voor een cinefiel publiek.
Henny Wouters
Waardering: 3
Bioscooprelease: 25 juni 2009