La prisonnière de Bordeaux (2024)
Regie: Patricia Mazuy | 103 minuten | drama | Acteurs: Isabelle Huppert, Hafsia Herzi, Noor Elasri, Jean Guerre Souye, William Edimo, Magne-Håvard Brekke, Lionel Dray, Jana Bittnerová, Lamya Bouladiz, Céline Chlebowsky, Any Mendieta, Imen Hadjersi, Laetitia Persick, Farida El Bermile, Sandro Dos Ruis, Soraya Ghalem, Marianne Auzimour, Robert Plagnol, Delphine Gleize, Emmanuelle Gerino, Daniel Gerino, Béatrice Maze Sencier, Olivier Caubet, Anne Palombo, Florence Roux, Julia Vivoni, Lola Jehl, Frédéric Noaille, Nathalie N’Songan, Erysia Hesol, François Nuyttens, Isabelle Solas, Agathe Louvel, Florentina Ienachescu, Marie-Bénédicte Batifolier, Achille Reggiani, Homam Belemhouar
Alma Lund (Isabelle Huppert) is een rijke en verveelde vrouw, die getrouwd is met hersenchirurg Christopher (Magne Håvard Brekke). Mina Herti (Hafzia Herzi) is een jonge moeder van twee kinderen die moeite heeft om rond te komen en de partner is van juwelendief Nasser (Lionel Dray). De twee vrouwen kennen elkaar niet en hebben geen enkele connectie, behalve dan dat hun mannen beiden in de gevangenis van Bordeaux zitten. De juwelendief is gepakt en heeft de schuld op zich genomen voor zijn handlanger. De chirurg heeft dronken een auto-ongeluk veroorzaakt, waarbij iemand is omgekomen en een ander zwaargewond is geraakt.
Alma en Mina maken gebruik van hun bezoekrechten en komen elkaar zo tegen, als Mina bijna Nassar niet mag zien vanwege een administratieve fout. Alma voelt zich door het temperament van Mina wakker geschud uit haar saaie bestaan en voordat de vrouwen het goed door hebben, komt Mina in het landhuis van Alma wonen. Alma helpt Mina ook aan een baan in een stomerij en past op haar kinderen.
Gaandeweg ontspint zich een interessant psychologisch drama waarin de vrouwen een vriendschap ontwikkelen, waarbij ze beiden van profiteren, maar hun motieven niet zo duidelijk zijn als het misschien lijkt. Voor Alma is het aan de oppervlakte een verdrijving van haar eenzaamheid, gecombineerd met een bijna neerbuigende houding om een “minderbedeelde” uit de samenleving te helpen om haar ego te strelen. Voor Mina is het praktischer: ze woont met haar kinderen in Narbonne en elke keer op en neer naar Bordeaux kost veel reistijd. Dat ze kan intrekken in een groot, bijna leeg huis en ze meer geld heeft, is een belangrijke motivatie. De personages zijn echter complexer dan dat en hun spel en tegenspel is fascinerend om naar te kijken.
De rol van Alma is een kolfje naar de hand van Isabelle Huppert, die een rijke carrière gebouwd heeft met het spelen van vrouwen als Alma. Hafzia Herzi geeft geweldig tegenspel en hun scènes samen laten zien hoezeer hun personages (en hun acteertalent) aan elkaar gewaagd zijn. De ontwikkeling van hun vriendschap blijft interessant, ook omdat alleen gehint wordt naar dieperliggende emoties en overwegingen. ‘La prisonnière de Bordeaux’ is ook een typisch Franse film: als het verhaal zich in Engeland zou afspelen, zou er veel meer focus liggen op de verschillende klassen in de samenleving waartoe de personages behoren. Ook het feit dat de witte chirurg Christopher voor een zwaarder vergrijp een lichtere straf krijgt dan de gekleurde Nasser, wordt wel benoemd, maar niet uitgebreid becommentarieerd. Sociale klasse en status is onder de oppervlakte wel aanwezig, maar krijgt in de filosofisch getinte gesprekken tussen Alma en Mina weinig vorm.
Wat ‘La prisonnière de Bordeaux’ een andere wending geeft, is als Yacine (William Edimo) opduikt, de handlanger van Nasser, die op zoek is naar een deel van de buit van de juwelenroof. Dit misdaadelement komt helaas niet helemaal uit de verf. Zo zijn er meer plotdraadjes die niet uitgewerkt of opgelost worden, net als in het echte leven wellicht, maar het zorgt voor een licht onbevredigend gevoel.
De titel lijkt ogenschijnlijk misleidend: vertaald uit het Frans heet de film immers: de gevangene van Bordeaux, waarbij ‘la prisonnière’ een vrouwelijke gevangene aanduidt. Maar het zijn de mannen die letterlijk opgesloten zitten, niet de vrouwen. En de film draait om twee vrouwen, niet één. Is het Alma, die gevangen zit? Of toch Mina? De Engelse titel: “Visiting Hours” is dan weer zakelijk en recht-toe-recht-aan, maar behoorlijk fantasieloos.
Hans Geurts
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 20 februari 2025