La promesa (2004)

Regie: Hector Carré | 104 minuten | drama | Acteurs: Carmen Maura, Ana Fernandez, Santiago Baron, Juan Francisco Margallo, Evaristo Calvo, Julio Lago, Luisa Merelas, Antonio Simón

Wat kunnen kleine kinderen toch vreselijk griezelig zijn. Net als in films als ‘The Shining’ en ‘The Others’ zit de spanning van ‘La Promesa’ niet in bloederige slachtpartijen maar in subtiele suggestie, een klein kind dat opeens om een hoek komt, een close-up van een naargeestig heiligenbeeld, een dode vis die opeens naar lucht hapt. De streng gelovige Gregoria is op het eerste gezicht een hele gewone huisvrouw vastgeroest in een ongelukkig huwelijk. Maar soms staart ze zomaar tien minuten voor zich uit en fantaseert ze hoe het anders zou kunnen. Wat als die vis op de viskraam opeens tot leven zou komen? Wat nu als ze haar man eens zou vermoorden, wat zou er gebeuren? Bij toeval (of is het de voorzienigheid?) komt ze terecht bij een steenrijk echtpaar dat met hun zoontje in een soort kasteel woont. Donkere gangen, deuren die vanzelf opengaan en een legende over een geheime gang doen genoeg om Gregoria’s fantasie op hol te doen slaan.

Carmen Maura is geweldig als de zo heel gewone, maar tegelijkertijd hele rare Gregoria. Ze is mooi en lelijk tegelijk, gek en lief, huisvrouw en psychopaat. Regisseur Carre neemt de tijd om het verhaal neer te zetten waardoor het vreemde geheel toch geloofwaardig blijft. In een interview vertelde hij ook dat hij bewust alles door de ogen van Gregoria laat zien, waardoor de toeschouwer langzaamaan net zo verward raakt als zijzelf. Wat is werkelijkheid en wat speelt zich alleen maar af in Gregoria’s hoofd?

Bijna alles klopt in deze film; knap regiewerk, prachtige omgeving, sterk geacteerd. Alleen tegen het einde begint het script wat te haperen. Het lijkt alsof Carre geen punt weet te zetten waardoor er meerdere “eindes” komen. Jammer, want verder is het een van de beste Spaanse films die in lange tijd uit is gekomen.

Liesbeth Broekhuyse