La vida de los peces (2010)

Regie: Matías Bize | 84 minuten | drama | Acteurs: Santiago Cabrera, Blanca Lewin, Antonia Zegers, Victor Montero, Sebastián Layseca, Juan Pablo Miranda, Luz Jiménez, María Gracia Omegna, Alicia Rodríguez, Francisca Cárdenas, Diego Fontecilla, Pedro del Carril, Matías Jara

‘La vida de los peces’ is alweer de vierde langspeelfilm van Matías Bize. Met zijn vorige films maakte deze regisseur naam als Chileense navolger van Richard Linklater. Net als in de beste films van Linklater  (‘Before Sunrise’ en ‘Before Sunset’) beslaan Bize’s films een korte tijdsspanne en bestaan ze voor een groot deel uit dialoog. Ondanks de duidelijke invloed van Linklater, oogsten de vorige films van de Chileen volop lof. Dat schept verwachtingen.

Die verwachtingen worden grotendeels ingelost. In ‘La vida de los peces’ volgen we in real time de reisgidsschrijver Andrés, tijdens een feest waarvoor hij speciaal is teruggekomen uit Berlijn. Andrés’ rondgang op het feest wordt een rondgang door zijn leven, met alle gemiste kansen, voorbije liefdes en gestorven vriendschappen die een leven kan bevatten.

Bize en medescenarist Julio Rojas hebben er ongetwijfeld een kluif aan gehad dit verhaal soepel op het doek te krijgen. Toch lukt het. Zonder dat het ooit tot geforceerde of onnatuurlijke gesprekken leidt, wordt bij iedere ontmoeting een deel van Andrés’ verleden ontsloten. De jongste feestgangers zijn vooral nieuwsgierig naar verhalen over internet en seks, de oudere gasten zijn meer geïnteresseerd in het gevoelsleven van hun oude vriend. Knap acteerwerk en sterke dialogen zorgen ervoor dat de interactie altijd geloofwaardig is.

Wie minder heeft met dialoog en acteerwerk kan altijd nog genieten van cinematografie en muziek. Feestlichtjes, een verlicht aquarium en een quasi-zoekende camera, zorgen voor een consequente, droomachtige beeldtaal. De melancholieke muziek weerspiegelt de melancholie van Andrés en brengt meteen de kijker in een melancholische stemming.

Helaas verliest ‘La vida de los peces’ op het eind aan kracht. We horen een lange monoloog van een voormalige geliefde van Andrés. Omdat wij deze geliefde in het voorgaande deel nauwelijks hebben leren kennen en omdat de monoloog niet uitblinkt in originaliteit, lukt het niet om met haar mee te leven. Het medelijden dat we voelen, is het medelijden voor een huilende onbekende op een feestje. Meer niet. Daarnaast verandert de aard van de film van een beschouwende rondgang door het verleden tot een actief drama in het heden. Die overgang pakt niet geweldig uit.

Het zijn de enige minpuntjes van een film die verder ruim voldoet. Het niveau van grootmeester Linklater wordt niet gehaald, maar Matias Bize komt aardig in de buurt. En dan te bedenken dat de regisseur bij het maken van ‘La vida de los peces’ pas 31 jaar was. Inderdaad, dat schept verwachtingen.

Henny Wouters

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 12 mei 2011
DVD-release: 19 februari 2013