La virgen de agosto (2019)

Regie: Jonás Trueba | 125 minuten | drama | Acteurs: Itsaso Arana, Vito Sanz, Isabelle Stoffel, Joe Manjón, María Herrador, Luis Alberto Heras, Mikele Urroz, Naiara Carmona, Simon Pritchard, Violeta Rebollo, Sigfrid Monleón, Francesco Carril, David López, Julen Berasategui, Lucía Perlado, Soleá Morente, Alonso Díaz, Lorena Álvarez, Pablo Peña

De maand augustus in het zonovergoten Madrid. Terwijl veel inwoners de stad inruilen voor koudere contreien, besluit dertiger Eva (Itsaso Arana) voor haar vakantie juist haar intrek te nemen in het appartement van een kennis. In de daaropvolgende dagen slentert Eva in haar eentje door de straten van Madrid, zichtbaar zonder concreet doel in haar hoofd. Zo nu en dan loopt zij figuren uit haar verleden of juist geheel nieuwe mensen tegen het lijf. Deze ontmoetingen zijn soms plezierig, maar soms ook bijzonder confronterend. Naarmate haar contactenkring toeneemt en haar vakantie alsmaar korter wordt, lijkt Eva’s oorspronkelijke zelfbeeld steeds meer in het geding te komen.

‘La virgen de Agosto’ van regisseur Jonás Trueba is een echte praatfilm. Hoewel een aantal momenten van stilte en contemplatie passeren, staan er op de eerste plaats conversaties op het menu. Deze gesprekken tussen Eva en allerlei andere mensen (over aspiraties, oud zeer en morele dilemma’s) worden dikwijls vergezeld van een zweem van romantiek, en geven dan ook vaak de impressie dat de karakters op elk moment met elkaar in bed kunnen duiken.

De film is verhaaltechnisch gezien vergelijkbaar met het werk van de Franse grootmeester Éric Rohmer, en lijkt op klassieke Rohmer-films als ‘Pauline à la plage’ (1983), ‘Les nuits de la pleine lune’ (1984) en ‘Conte d’été’ (1996). Net als die films, en dan vooral de laatstgenoemde, worden hier om de haverklap observaties over de liefde en het leven an sich gemaakt. De plot mag dan ook vrij simpel worden genoemd. Er zijn geen shockerende momenten, noch overbeladen conventies. Dit is een bedaarde film die inzet op dialoog en karakter, en daarin weinig ruimte biedt voor clichés of ongeloofwaardige wendingen.

Maar hoe verhoudt ‘La virgen de Agosto’ zich bijvoorbeeld tot ‘Conte d’été’? Is de extensieve weemoed in deze film net zo charmant als die in de titels van Rohmer? Uiteindelijk is er wel degelijk een kwaliteitsverschil. Het ligt in ieder geval niet aan het acteerwerk, aangezien Itsano Arana de immer twijfelende Eva voortreffelijk neerzet. Is de film misschien niet geestig genoeg? Best wel. Er zijn wel degelijk momenten van komedie, en ook nog eens goed verspreid over de speelduur. Nee, dit is een kwaal waaraan tal van dialoog-gedreven films lijden.

De karakters uit ‘La virgen de Agosto’ klinken bijna allemaal hetzelfde en daar schuilt nu juist het probleem: hoe laat je fictieve karakters als mensen van vlees en bloed klinken? Het is in ieder geval geen slimme keuze om al je karakters in doorgewinterde filosofen te veranderen, zo toont deze film. Hun taalgebruik en woordkeuze bezitten vaker wel dan niet de doordringende stem van de scenarioschrijver, en dat galmt in elke scène door. De dialogen tussen de karakters sluiten net iets te goed op elkaar aan. Wanneer de een zijn goed gearticuleerde zin heeft beëindigd, heeft de volgende alweer zijn eigen woordje klaar. Dit is geen probleem voor bepaalde type films (een scenarioschrijver als Aaron Sorkin heeft er met producties als “The West Wing” een carrière op gebouwd), maar wanneer een film samenhangt tussen toevallige ontmoetingen en doorsnee interacties heeft dit simpelweg nooit de juiste overtuigingskracht.

De film sluimert tussen een onvoldoende en een krappe voldoende. Uiteindelijk overheerst de fijngevoelige sfeer, waardoor de film toch een voldoende krijgt. ‘La virgen de Agosto’ heeft een aantal subtiele scènes die de moeite waard zijn. Itsano Arana is overtuigend als een vrouw die langzaam maar zeker afstevent op het middelpunt van haar leven, en zowel haar verdriet als levenslust worden geloofwaardig overgebracht. Maar als een cineast als Éric Rohmer zijn hand op dit script had kunnen laten rusten, had hier zonder twijfel een instant-klassieker gelegen. Nu is ‘La virgen de Agosto’ vooral een aangename film voor een late zomermiddag.

Len Karstens

Waardering: 3

Bioscooprelease: 5 augustus 2021 (Previously Unreleased)