Laptop (2012)
Regie: Ger Poppelaars | 90 minuten | komedie, misdaad | Acteurs: Achmed Akkabi, Loek Peters, Eric Corton, Cees Geel, Dennis Overeem, Jennifer Hoffman, Patrick Stoof, Ergun Simsek, Redbad Klynstra, Alex Hendrickx, Eva Marie de Waal, Giel Beelen, Werner Koenen
Het is de nachtmerrie van justitie, politie en de overheid: vertrouwelijke dossiers die op straat komen te liggen en in de verkeerde handen terechtkomen. Laat dat nou net het uitgangspunt zijn van de door Ger Poppelaars geregisseerde Telefilm ‘Laptop’ (2012). Een drietal aan lager wal geraakte Amsterdammers stuit per toeval op een computer vol geheime informatie van justitie. Ze denken de slag van hun leven geslagen te hebben en zijn aanvankelijk van plan de laptop voor veel geld te verkopen. Uit nieuwsgierigheid openen ze een aantal bestanden, waarin nog veel waardevollere informatie staat. De gegevens behoren tot een onderzoek naar de beruchte crimineel Dimitrov (Ergun Simsek) en zijn bende. Namen, adressen, telefoonnummers – ze beschikken over een schat aan informatie. Dirk (Loek Peters), de slimste van het drietal, bedenkt vervolgens het briljante plan de informatie voor veel geld aan de criminelen te verkopen. Wat hebben ze immers te verliezen? Vanaf dat moment raken ze verstrikt in een web van leugens en bedrog en worden ze doelwit van zowel justitie als Dimitrov en zijn mannen.
De kracht van deze misdaadkomedie zit hem in het drietal antihelden in de hoofdrollen en hun prettige onderlinge chemie. Dirk is rond de veertig en van huis uit architect. Wanneer en waar het precies fout is gegaan met hem en waarom, dat wordt niet helemaal duidelijk, maar dat het iets met zijn gehandicapte zoon te maken heeft, staat buiten kijf. Dirk weet niet goed hoe hij met de apathische jongen om moet gaan, wat zijn vrouw bij hem heeft weggejaagd. Sindsdien woont hij in een krakkemikkige woonboot, waar hij gezelschap heeft gekregen van John (Eric Corton) en Quickie (Achmed Akkabi). John is een muzikant op zijn retour. Begin jaren negentig scoorde hij met zijn band ‘The Jumping Rats’ een hitje, waarna het bergafwaarts ging met zijn carrière. Zijn voorliefde voor drank – en wellicht in het verleden ook andere verdovende dan wel geestverruimende middelen – zou daar weleens debet aan kunnen zijn geweest. Inmiddels is hij tegen de vijftig en blijkt zijn gezondheid tanende te zijn. Voor John is het nu of nooit om nog één keer voor een groot publiek op te treden. De negentienjarige Quickie is een eenvoudige maar doodgoeie jongen die in zijn jeugd van het ene pleeggezin naar het andere is gestuurd. In Dirk en John heeft hij zielsverwanten gevonden, die hem accepteren zoals hij is. Hij is het die tijdens zijn ronde door de stad – waar hij rommel verzamelt om door te verkopen – op de laptop stuit.
Dirk, John en Quickie zijn types die geen vlieg kwaad doen, maar door verkeerde keuzes toch in de penarie belanden. Hun overmoed doet hen op zeer glad ijs begeven, in kringen waar ze zich beter ver van kunnen houden. Quickie is degene die voor de komische situaties zorgt; vooral zijn dialoog met de door Patrick Stoof gespeelde beddenhandelaar werkt danig op de lachspieren. De sympathieke Akkabi komt met zijn grote bruine ogen overal mee weg. Bovendien is de klungelige aanpak van het drietal amateur-blackmailers erg grappig. Maar niet alleen de komedie in ‘Laptop’ komt goed uit de verf, ook het misdaadelement pakt goed uit. Al blijft het wel luchtig. De film is vlot gemonteerd en zit vol visuele trucjes. Maar als je de zoveelste freeze frame of fast forward op je afgevuurd krijgt, gaat het wel wat vervelen. Net alsof men wilde zeggen: ‘kijk eens wat ik allemaal kan’. Hadden de makers die trucendoos wat minder ver opengetrokken en de film wat rustiger voor het oog gemaakt, had ‘Laptop’ nog een half puntje hoger gescoord. Desondanks is dit een prettig wegkijkende misdaadkomedie van eigen bodem, met geslaagde grappen en een charmante cast.
Patricia Smagge