Last Days (2004)

Regie: Gus Van Sant | 97 minuten | drama | Acteurs: Michael Pitt, Asia Argento, Lukas Haas, Harmony Korine, Scott Patrick Green, Nicole Vicius, Ricky Jay, Ryan Orion

Om het maar meteen duidelijk te maken, ‘Last Days’ is op geen enkele wijze een minutieuze reconstructie van de laatste levensdagen van Kurt Cobain en de regisseur probeert ook op geen enkele wijze de grond voor diens zelfmoord te ontdekken. De hoofdpersoon heet ook niet Cobain, maar Blake en muziek van Nirvana is terecht niet te horen. Het uiterlijk van Blake en zijn gebruik van drugs suggereren uiteraard dat het wel over Cobain gaat. Van Sant heeft de laatste dagen gewoon op zijn eigen wijze ingevuld.

Blake is een introverte muzikant wiens succes ook zijn ondergang dreigt te worden. Hij voelt zich hoe langer hoe eenzamer en isoleert zich steeds meer van de buitenwereld. Hij brengt zijn laatste dagen dolend rond in de omliggende bossen en mediterend in een elegant maar vervallen landhuis. Het is een periode van innerlijke onrust en gestoord bewustzijn, afgewisseld met enkele zeldzame uitbarstingen van heftige muziek.

Iedereen lijkt wel hopeloos op zoek te zijn naar Blake zijn zogenaamde vrienden, zijn manager, zijn platenlabel, zelfs een privé-detective maar Blake vermijdt elk contact. Hij wil vooral alleen zijn en ontwijkt zelfs de enkele vrienden in zijn huis die hem alleen benaderen wanneer ze iets nodig hebben: geld of raad bij het maken van een song. Tenslotte trekt hij zich terug in het tuinhuis op zoek naar een uitweg.

In de film gebeurt weinig. Wat een tegenwoordig meer gebruikt stijlmiddel is, is dat de regisseur het gebeurde als het ware in stukken hakt en diverse scènes steeds vanuit het perspectief van verschillende personen benadert. Dit voegt hier weinig toe, want de handelingen in de film blijven sowieso beperkt. Fans van Nirvana die hopen dat de film een soort biografie van Cobain is zullen wel een beetje teleurgesteld zijn, andere filmbezoekers zullen er neutraler tegenover staan en de film op andere merites beoordelen. De totale vervreemding van Blake en de manier waarop hij mompelend en volkomen los van de wereld en van de paar mensen die nog om hen heen zijn de laatste dagen in een afgelegen huis doormaakt, is overtuigend weergegeven. De beelden van de totale ontreddering die hij in die periode moet hebben gekend zijn zeer invoelbaar. De rollen van zijn vrienden om hen heen zijn geloofwaardig ingevuld.

Blake gaat gebukt onder een zware mentale druk als gevolg van beroemdheid, professionele verplichtingen en een toenemend gevoel van isolatie. Of het allemaal zo is gegaan is van minder belang. Als terugblik op wat kan zijn gebeurd is het een interessante film. Qua stijl heeft de film veel weg van ‘Gerry’, een eerdere prent van Van Sant. Als film niet bestemd voor mensen die van actie houden, maar als zij het wat trage – schets toch een mooie emotionele belevenis.

Rob Veerman

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 25 augustus 2005