Last Days (2025)

Regie: Maartje Seyferth | 80 minuten | drama | Acteurs: July Janssen, Titus Muizelaar, Ben Dahlhaus

‘Last Days’, de nieuwste film van het onafhankelijk filmduo Victor Nieuwenhuijs en Maartje Seyferth, is een film met een speciaal concept. In de laatste fase van zijn leven wordt de vereenzaamde, schijnbaar dementerende Duitser Max (Muizelaar) gekweld door de echo’s van zijn verloren geliefden. De spoken uit zijn oorlogsverleden dringen zijn afbrokkelende wereld binnen.

Wat meteen opvalt is de uitstekende casting en enscenering, al kan deze ook als bevreemdend worden ervaren. Het huis van de bejaarde Max bevindt zich in Nederland, maar oogt als een door bombardementen gekweld Duits huis. De ingekleurde oorlogsherinneringen van Max vermengen zich met het zwart-witte heden. Het is eerder indrukwekkend dan storend.

Bevreemdend ja, wanneer een thuiszorgmedewerker van Nederlandse snit (Janssen) langskomt ter verzorging. Max verwart haar met een Joods tienermeisje (eveneens Janssen) waarmee hij als Duitse soldaat in Nederland een relatie had in WOII. Dat kernverhaal is op zich al opmerkelijk, omdat Max inwoonde bij haar moeder (De Waal), nota bene op een onderduikadres.

Het feit dat Max een Duitse soldaat is, lijkt tegelijkertijd bescherming te bieden. Maar er is nog een laag: Max zou uit Duitsland zijn verbannen wegens aanranding van een meisje, en begint in het Nederlandse huis een affaire met de tiener Lou, de dochter van zijn Joodse hospita Zarah, met wie hij al een relatie heeft.

We houden op met het oorlogsverhaal. ‘Last Days’ focust op de oude man en zijn getormenteerde herinneringen. Zelfs het feit dat het oorlogsverhaal beter uitgewerkt zou kunnen zijn, valt in het niet bij de visuele kwaliteit, het acteerwerk, alsmede de bijkomstigheid dat de kijker sympathie krijgt voor de oude man; terwijl de Duitse soldaat overduidelijk een klootzak was.

Aan het eind van de film zien wij een gruwelijke daad van de oude man, terwijl in het midden wordt gelaten of het een waanbeeld is; tegelijkertijd weten wij als kijker niet of het refereert aan de afloop van de illegale oorlogsliefde. Misschien weet de oude Max het ook niet meer, maar dat doet er niet toe. De uitvoering maakt indruk, met een speciale vermelding voor Muizelaar.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 4

Bioscooprelease: 1 mei 2025