Last Man Standing (1996)
Regie: Walter Hill | 101 minuten | actie, drama, thriller, western | Acteurs: Bruce Willis, Bruce Dern, William Sanderson, Christopher Walken, David Patrick Kelly, Karina Lombard, Ned Eisenberg, Alexandra Powers, Michael Imperioli, Ken Jenkins, R.D. Call, Ted Markland, Leslie Mann, Patrick Kilpatrick, Luis Contreras, Raynor Scheine, Tiny Ron, John Paxton, Michael Cavalieri, Hannes Fritsch, Michael Strasser, Matt O’Toole, Lin Shaye, Larry Holt, Allan Graf, Cassandra Gava, Randy Hall, Jimmy Ortega, Thomas Rosales Jr., Dean Rader-Duval, Michael Prozzo
Onderkoelde actiefilm, die bij publiek en filmpers nauwelijks goed bleek te kunnen doen, maar zeker de moeite waard te noemen is voor wie houdt van oppervlakkig vermaak en veel actie. En wie houdt daar bij tijd en wijle niet van?
‘Last Man Standing’ is, net als de western ‘Per un pugno di dollari’ (1964, ook bekend als ‘A Fistful of Dollars’), gebaseerd op de klassieker ‘Yojimbo’ (1961). Deze film van Akira Kurosawa vindt op zijn beurt overigens zijn oorsprong in het boek “Red Harvest” van Dashiel Hammett. De plot is eenvoudig, maar heeft voldoende aantrekkingskracht om het drie keer te verfilmen.
Vreemdeling John Smith (Bruce Willis) stopt tijdens zijn reis in een door gangsters geteisterd stadje en probeert er beter van te worden. Net zoals zijn echte naam (“John Smith” is waarschijnlijk vals) nooit duidelijk wordt, wordt evenmin gezegd waar hij precies vandaan komt en waar hij naartoe gaat. Is hij op de vlucht? Wat is zijn beroep? Hoe heeft hij zo goed leren schieten? Het is in elk geval duidelijk dat hij superieur is aan de twee bendes die het stadje Jericho teisteren. Hun aanvoerders, de kleine en opvliegende Doyle (David Patrick Kelly) van de Ierse gangsters en de iets slimmere Strozzi (Ned Eisenberg) van de Italiaanse gangsters, willen hem alle twee wel inlijven. Het aanpakken van geld van beide kampen en het sporadische vuurgevecht gaan Smith goed af. Maar als Strozzi’s minnares Lucy (Alexandra Powers) en Doyle’s onwillige vriendin Felina (Karina Lombard) in het spel komen, begint Smith’ zo goed bedachte plannetje spaak te lopen.
Regisseur Arthur Hill weet hoe hij goede gevechtsscènes neer moet zetten en qua choreografie ziet ‘Last Man Standing’ er dan ook prima uit. Dat al het geschiet uitermate onlogisch is en dat Smith het zo lang tegen zoveel tegenstanders kan uithouden (en dat terwijl hij maar een paar keer hoeft te herladen) volstrekt ridicuul is, wordt verder verzacht door de sterke muziek van Ry Cooder en de sfeer van het stoffige stadje Jericho. Hoewel de auto en het automatische pistool reeds hun intrede hebben gedaan en het plot samenhangt met de Drooglegging in de jaren 20 en begin jaren 30, is de film verder gewoon een Western op de drempel van de moderniteit.
Een paar aardige bijrollen zijn er ook te vinden. Michael Imperioli (indrukwekkend als gangster Christopher Moltisanti in de tv-serie ‘The Sopranos’) mag hier het verwende neefje van Strozzi uithangen, William Sanderson is de hulpvaardige saloonhouder Joe en veteraan Bruce Dern speelt de corrupte sheriff, die nog veel langer dan Smith van twee walletjes heeft gegeten en nu een keuze moet maken aan welke kant hij staat. Een kleine, maar memorabele indruk laat Ken Jenkins achter als de Texas Ranger kapitein Pickett, die aankondigt orde op zaken te gaan stellen. Met zijn sonore stem maakt hij aan Smith duidelijk dat de tijd kort is en Smith maar beter snel zijn heil ergens anders kan gaan zoeken. En dan is er natuurlijk nog Christopher Walken als de psychopathische Hickey, de rechterhand van Doyle. Walken domineert elke scène waar hij in zit en het is jammer dat hij niet meer de ruimte krijgt om echt als een tegenwicht te fungeren voor Willis, die vlak speelt en een monotone voice-over aflevert. Zijn houding en stem balanceren soms op het randje van onverschilligheid, maar gelukkig is Willis vakman genoeg om binnen de lijntjes te blijven. Hebben de makers zich halverwege niet gerealiseerd dat er veel meer van ‘Last Man Standing’ te maken viel? Er blijft een gevoel van gemiste kansen hangen, zelfs door alle vuurgevechten heen.
Veel geschiet en weinig wol? Ja, maar doet dat ter zake? De film is geen diepgravend psychologisch drama, maar een actiefilm met schietpartijen. Wat dat betreft is ‘Last Man Standing’ uitermate effectief. En om met een woordspeling te eindigen: doeltreffend.
Hans Geurts
Waardering: 3
Bioscooprelease: 17 oktober 1996