Late Bloomers (1996)
Regie: Julia Dyer | 107 minuten | drama, komedie, romantiek | Acteurs: Connie Nelson, Dee Hennigan, Gary Carter, Jonah Marsh, Esteban Powell, Joe Nemmers, Rene Moreno, T.A. Taylor, Molly Norton, Graham Skipper, Tabitha Woods, Ivan Klousia, Lisa Lee Schmidt, Katherine Owens, Julie Mayfield, Brave Combo, Tyrees Allen, John S. Davies, Charles Gale, Daniel Hart, Laurel Hoitsma, Bruce DuBose, Delores Hunter, Dell Johnson
De opbloeiende liefde tussen twee vrouwen van middelbare leeftijd in ‘Late Bloomers’ heeft grote gevolgen, niet alleen voor de dames in kwestie, ook voor hun omgeving. Carly is getrouwd met algebraleraar Rom. Ze hebben twee kinderen: de rebelse dochter Val, die op het punt staat haar maagdelijkheid te verliezen aan een populaire jongen op school, en de jonge Avery. De spanning en romantiek zijn al tijden zoek en het huwelijk lijkt een duidelijk gevalletje van ‘om de kinderen bij elkaar blijven’. Daarnaast worstelt Carly, die een administratieve functie vervult op de school waar Rom lesgeeft, met een gewichtsprobleem. Van haar ontevredenheid gaat ze snacken, en daardoor komt ze aan. Rom is bevriend met collega Dinah. Naast haar baan als wiskundelerares coacht de vrijgezelle Dinah ook nog het basketballteam van de school. Tijdens een saaie wiskundeles onderschept ze een briefje van Val aan haar vriendje, waarin deze met niet mis te verstane woorden uitgenodigd wordt voor een seksdate. Diezelfde avond komt Dinah bij Rom en Carly eten, en wanneer Dinah en Rom buiten een potje basketbal spelen, doorzoekt Carly de tas van Dinah, waarin ze het door haar dochter geschreven briefje vindt. Het verkeerd interpreterend, beschuldigt ze Dinah ervan een affaire te hebben met haar man, maar later ziet ze haar fout in. Dankzij basketball raken de twee vrouwen bevriend, want de niet sportieve Carly krijgt privéles van Dinah. De vriendschap wordt verliefdheid en de verliefdheid wordt liefde. Carly trekt bij Dinah in en de roddelmachine op school doet de rest.
‘Late Bloomers’ is geschreven en geregisseerd door zusjes Gretchen en Julia Dyer, voor wie dit hun debuut is (en vooralsnog hun enige productie). Met hun debuut zijn de twee er helaas niet in geslaagd een krachtig drama af te leveren. De dialogen voelen geforceerd aan en de karakters zijn erg oppervlakkig en cliché neergezet. Van de moeilijke puberdochter tot de lesbienne met een mannelijk uiterlijk; de film bestaat louter uit stereotypen. Zij maken dan ook nog eens nauwelijks een geloofwaardige ontwikkeling door, waardoor het moeilijk is om mee te leven. De chemie tussen de twee geliefden is nauwelijks aanwezig en de enscenering helpt daar ook niet echt bij. De eerste liefdesscène, waarbij de camera op de muur gericht is waarop de schaduwen van Dinah en Carly te zien zijn, wordt vrij snel afgekapt en in een volgende scène verdwijnen de twee giechelend onder de lakens. Wel bijzonder is het naakte basketbalfragment, maar juist omdat het zo’n verrassende scène is, was wat meer overtuigingskracht wel prettig geweest.
De reacties die hun relatie op school teweeg brengt zijn tenenkrommend en onwaarschijnlijk (zelfs als je in ogenschouw neemt dat de film in de jaren negentig afspeelt, toen was homoseksualiteit toch zeker ook allang geen taboe meer?). Het werkt niet in het voordeel van de geloofwaardigheid van de film dat Dinah’s en Carly’s sociale leven slechts bestaat uit collega’s en studenten, van wie het overgrote deel ook nog eens zulke bekrompen mensen zijn. En degene die het vanaf het begin wel voor de twee opnemen blijken homoseksueel te zijn… Ook de reactie die Vals vriendje Jamie geeft is lachwekkend: “Mijn ouders zullen mijn toelage stopzetten als ze erachter komen dat de moeder van mijn vriendin lesbisch is!” Het dieptepunt van deze jammerlijke bedoening is een belangrijke basketbalwedstrijd, waarin de hele situatie explodeert. ‘Late Bloomers’ was een stuk beter te verteren geweest als het hele sociale probleem dat de lesbische liefde veroorzaakt achterwege was gelaten. De zusjes Dyer hadden zich veel meer moeten richten op de persoonlijke ontwikkeling die Dinah en Carly doormaakten. Nu is de plot te bespottelijk om indruk te maken. Jammer, want met het thema dat Julia en Gretchen Dyer gekozen hebben hadden ze een hele boeiende film kunnen maken. Helemaal fout hebben ze het ook niet aangepakt, want met de casting zit het wel snor. Het is erg verfrissend om nu eens normale mensen aan het werk te zien in plaats van extreem knappe actrices.
‘Late Bloomers’ is daarom een niet helemaal gelukte, maar desondanks dappere poging een verhaal te vertellen van een paar doorsnee vrouwen die een tweede kans krijgen op geluk. En wie weet slaat de titel ook een beetje op de zussen Dyer en verrassen ze ons nog met een veel betere film!
Monica Meijer