Le deuxième acte (2024)

Regie: Quentin Dupieux | 82 minuten | komedie | Acteurs: Léa Seydoux, Vincent Lindon, Louis Garrel, Raphaël Quenard, Manuel Guillot, Françoise Gazio, Régine Mondion, Valérie Vogt, Hélène Alexandridis, Max Nicolas, Thémis Terrer-Thiebaux, Kim Barrouk, Laurent Nicolas, Guillaume Amorin, Sandrine Louis

Quentin Dupieux is een eigenzinnige regisseur die bekendstaat om zijn surrealistische en absurdistische films die nooit langer zijn dan anderhalf uur. De logica in zijn oeuvre is vaak ver te zoeken en hij zet je voortdurend op het verkeerde been. Het beste voorbeeld daarvan is ‘Realité’ uit 2014 waarin echt niets is wat het lijkt.

‘Le deuxième acte’ is al zijn zesde speelfilm sinds de jaren 2020. Het is ongelooflijk hoe productief dit Franse enfant terrible is. Ook hiervoor heeft hij weer een plot in elkaar geknutseld waarin de puzzelstukjes maar moeilijk in elkaar te leggen zijn. Het draait om vier acteurs die in een door AI geschreven film hun weg zien te banen. Wat volgt zijn bevreemdende dialogen tussen vier excentriekelingen die zelf ook niet helemaal lijken te begrijpen wat er allemaal aan de hand is.

De kracht van Dupieux zit ‘m in dat bizarre. Hij levert een maatschappijkritisch verhaal zonder dat je dat echt doorhebt. Zo wordt de wokeheid van de hedendaagse samenleving zo nu en dan onder de loep genomen. Aan welke kant van deze discussie hij staat wordt in het midden gelaten, maar het is duidelijk dat de betutteling die sinds social media een vlucht genomen lijkt te hebben een onderwerp is in ‘Le deuxième acte.’

Daarnaast sluimert ergens op de achtergrond dat dit een ode is aan echte cinema. De film in de film wordt door AI uitgepoept, maar wanneer de oudste van het viertal een belletje krijgt dat hij deel uit mag maken van de cast voor het nieuwste project van de gelauwerde Hollywood-regisseur Paul Thomas Anderson geeft Dupieux een signaal af. Het laat de andere drie acteurs koud: zij hebben eigenlijk geen idee wie die Amerikaanse regisseur is. Dupieux hint naar een filmindustrie waarin de jeugd niet meer zoveel interesse in de artistieke kant van cinema heeft, zolang ze maar knaken maken.

Misschien gaat het in Dupieux zijn hoofd helemaal niet zo diep, want buiten al deze thema’s die in de dialogen voorbijflitsen is het vooral ook een hele grappige film. Als de vier acteurs in een restaurant hun wijn ingeschonken zien worden, wordt een tafereel in gang gezet dat een Family Guy-achtige achterlijkheid met zich meebrengt. Een grap die eeuwig doorgaat, maar daardoor juist steeds krachtiger wordt. Dat zijn de kneepjes van het vak die de regisseur als geen ander beheerst.

Is dit de beste film die je in Dupieux’ filmografie aantreft? Nee, zeker niet. Het mist de echte vernuftigheid van het eerder genoemde ‘Realité’ en de scherpte van een film als ‘Yannick’. Toch is het wederom van begin tot eind een entertainende, wilde rit die geen moment verveelt. Daarbij komt dat er met Léa Seydoux, Louis Garrel, Vincent Lindon en Raphaël Quenard een blik aan indrukwekkende Franse acteurs is opengetrokken. Met name Quenard steelt met zijn aangeboren charisma regelmatig de show.

Geef je over aan dit hyper-surrealistische werkje van Dupieux en je zult ontzettend veel ontdekken. Er zijn weinig cineasten die zó hun eigen stempel kunnen drukken op hun films. Bizar, tegendraads en vol komische hoogtepunten. Dat is wat ‘Le deuxième acte’ is.

Sjoerd Crins

Waardering: 4

Bioscooprelease: 3 juli 2025