Le grand bain (2018)

Recensie Le grand bain CinemagazineRegie: Gilles Lellouche | 122 minuten | komedie, drama | Acteurs: Mathieu Amalric, Guillaume Canet, Benoît Poelvoorde, Jean-Hugues Anglade, Virginie Efira, Leïla Bekhti, Marina Foïs, Philippe Katerine, Félix Moati, Alban Ivanov, Balasingham Thamilchelvan, Jonathan Zaccaï, Mélanie Doutey, Noée Abita

Wat is er aan de hand met de pretentieuze Fransen? De ene feelgoodfilm na de andere rolt uit het blik de laatste jaren. Sinds ‘Amelie’, dat nog kon worden omschreven als lichtvoetige ode aan Parijs en de vrouw, is het verfijnde wel een beetje af van de Franse publieksfilm. ‘Le grand bain’ begint nog enigszins pretentieus met een soort natuurwetenschappelijke verklaring voor het feit dat een ‘rondje niet in een vierkantje past’, zoals bij kinderspeelgoed, maar de toon is dan al ironisch.

Met het guitige gezicht van Mathieu Amalric – in ochtendjas begeleid door ‘Everybody Wants to Rule the World’, vraag je er natuurlijk ook om. Het wachten is op een biopic over de schrijver Houellebecq met Amalric in de hoofdrol, maar dit terzijde. Het puikje van de Franse acteerscene maakt zijn opwachting in deze film over een groep mannen van middelbare leeftijd die aan synchroonzwemmen doen – en nog competitief ook. ‘De Marathon’ à la Française, het moet niet gekker worden.

Virginie Efira, recent nog schitterend in ‘Un amour impossible’, begeleidt de heren rokend vanaf de duikplank; de buikjes van Amalric, Canet, Poelvoorde en Anglade, waarmee het volledige volume van de Gallische cinema kan worden gevuld, puilen onbesmuikt. De haantjes troeven elkaar af in verbale zin, o la la wat een geklets. Er zijn problemen, zoals een kind met Tourette; verbeeld als deconfiture van het middelbare leven houdt dat de toon licht. Een toon die er op momenten wordt ingewreven, maar dat hoort bij het genre.

De mannen hebben een uitdaging nodig, waarbij je elkaar kan vlooien op masculiene wijze. En dat kan alleen in competitie. Zij hebben vrouwen nodig om het te organiseren, ook zeer begrijpelijk. En dan ga je synchroonzwemmen, en als dat niet in de hedendaagse wat-maakt-een-mandiscussie zou passen zou het niet hoeven. Het leidt tot een sympathieke, visueel en muzikaal levendige Grande Finale, geboetseerd van borsthaar en badmutsen. Als je het echt wilt, past een rondje in een vierkantje.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 3

Bioscooprelease: 11 april 2019
DVD-release: 13 augustus 2019