Le jeu (2018)

Regie: Fred Cavayé | 94 minuten | komedie, drama | Acteurs: Bérénice Bejo, Suzanne Clément, Stéphane De Groodt, Vincent Elbaz, Grégory Gadebois, Doria Tillier, Roschdy Zem, Fleur Fitoussi, Tassadit Mandi, Méline Ouamar, Sabri Ouamar, Cosette Briand, Gabriel Briand, Dorothée Tavernier, Alain Berlioux, Stéphane Grossi, Eric de Montalier, Pierre Benoist, Caroline Nolot, Jessica Blue, Alan Maxson, Veronica Scheyving

‘Le jeu’ is de Franse remake van het Italiaanse ‘Perfetti sconosciuti’, een film die eind 2016 in de Nederlandse filmtheaters te zien was. Het uitgangspunt van die film bleek zo interessant en de uitvoering zo eenvoudig te kopiëren, dat er inmiddels Griekse, Spaanse, Turkse, Mexicaanse, Hongaarse, Chinese, Russische en Koreaanse remakes zijn. Benieuwd of er iemand is die alle varianten gezien heeft…

Het verhaal draait om een stel vrienden van ergens in de veertig, vijftig. Een welgesteld getrouwd stel heeft de vrienden, die elkaar al jaren kennen, uitgenodigd voor een etentje. Dan komt het gesprek ineens op het gebruik van je mobiele telefoon en dan vooral het vertrouwen dat geliefden in elkaar hebben. Één van de aanwezigen stelt voor om als grap of spel alle mobiele telefoons op tafel te leggen en omdat toch niemand geheimen voor elkaar heeft alle binnenkomende oproepen, sms-jes, appjes, berichten op social media et cetera, voor te lezen of te beantwoorden. Aanvankelijk sputtert de ene helft van de aanwezigen natuurlijk tegen, wat direct al voor argwaan bij de andere helft zorgt. Maar je weet dan als kijker allang dat de kaarten gedeeld zijn: het spel wordt gespeeld.

Wat volgt laat zich raden. Natuurlijk komen er zaken aan het licht waar de eigenaar van de betreffende telefoon liever over gezwegen had. Na de eerste onthullingen zakt de spanning in de film een beetje in, want je weet gewoon dat er nog meer geheimen boven tafel komen. Het is als een kaartenhuis waar elke keer een nieuwe verdieping op gezet wordt, en je hoeft alleen maar af te wachten wanneer deze in elkaar gaat storten.

Is dat erg? Nee, helemaal niet. De acteurs maken het schouwspel, dat soms benauwend aanvoelt door de beperking van de ruimte, meer dan de moeite waard. Voor wie het origineel niet kent, heeft het scenario beslist nog wat verrassingen in petto. Tja, en wie de Italiaanse film al wél zag, is het nog noodzakelijk om deze Franse, zeer getrouwe, variant te bekijken? Nogal jammer van je tijd, of je moet het doen vanwege het alles willen zien van een bepaalde acteur (of van regisseur Fred Cavayé natuurlijk). De acteurs zijn prima en de film is erg onderhoudend. Wel wat jammer van het eind, dat alle rimpeltjes weer glad lijkt te willen strijken en puur gemaakt lijkt te zijn om het publiek met een feelgood-gevoel naar huis te sturen.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 25 april 2019