Le meilleur reste à venir (2019)

Regie: Alexandre de La Patellière, Matthieu Delaporte | 117 minuten | komedie, drama | Acteurs: Fabrice Luchini, Patrick Bruel, Zineb Triki, Pascale Arbillot, Marie Narbonne, Jean-Marie Winling, André Marcon, Thierry Godard, Martina García, Sébastien Pierre, Philippe Résimont, Rajat Kapoor, Marie-Julie Baup, Yilin Yang

Vrienden voor het leven. Dat cliché is van toepassing op de tegenpolende vijftigers Arthur en César, hoofdpersonen in het Franse komisch drama ‘Le meilleur reste à venir’. Arthur is een humorloze docent aan een universitair ziekenhuis, César een flierefluiter met een gebrek aan geld en een teveel aan levenslust. Op een dag maakt César een vreselijke val en ontstaat het soort misverstand dat je alleen tegenkomt in Franse komedies: César denkt Arthur stervende is, Arthur denkt juist dat Césars einde nadert.

Om dat naderende einde te verlichten, nemen de vrienden een tijdje vrijaf om enkele onvervulde wensen en onafgemaakte zaken aan te pakken. Zoals te verwachten bij tegenpolen, liggen die wensen en zaken ver uiteen. César wil dat Arthur meer van het leven geniet, Arthur wil dat César zijn decennialange ruzie met zijn vader uitpraat. Maar hoe lang gaat het duren voordat de werkelijk terminale vriend begrijpt dat hij degene is die gaat sterven?

Voor ‘Le meilleur reste à venir’ heb je de titel niet nodig om te begrijpen dat deze film uit Frankrijk komt. Sinds klassieker ‘Intouchables’ zijn de Fransen dol op films met extreme tegenpolen. Dit is er weer eentje. Ook typisch Frans zijn het oeverloze geouwehoer, de veel te jonge vriendinnen, de bizarre misverstanden en de wisselvallige humor. Waarbij we het danken aan topacteurs Patrick Bruel en Fabrice Luchini dat we af en toe nog kunnen lachen.

De makers namen een groot risico door een stervensproces te nemen als basis voor een combinatie van drama en klucht. Die combinatie werkt onverwacht goed. Voor de makers was dat blijkbaar risico genoeg, want verder blinkt de film vooral uit in voorspelbaarheid. De grappen zie je van ver aankomen, de verwikkelingen dito, en Arthur en César zijn meer stereotypen (intellectueel versus bohemien) dan mensen van vlees en bloed.

Wat resteert is een film die even wisselvallig is als zijn humor. De ouwelijke toon maakt dat vooral ouderen, Francofielen en conservatieve filmliefhebbers hiervan gaan genieten. Tegelijk is het een wonder dat een film die maar net aan woorden als sentimenteel, flauw, melig en oubollig ontsnapt, steeds aan de goede kant van de streep blijft. Toch ook een prestatie.

Henny Wouters

Waardering: 3

Bioscooprelease: 5 augustus 2021