Le mouton enragé (1974)

Regie: Michel Deville | 105 minuten | drama, komedie | Acteurs: Jean-Louis Trintignant, Jean-Pierre Cassel, Romy Schneider, Jane Birkin, Henri Garcin, Michel Vitold, Jean-François Balmer, Dominique Constanza, Florinda Bolkan

Nicolas Mallet (Jean-Louis Trintignant) laat zich door iedereen de kaas van het brood eten totdat zijn vriend de schrijver Claude Fabre (Jean-Pierre Cassel) besluit om hem te helpen zijn leven een positieve richting te geven. Claude heeft net weer een manuscript retour gekregen en ziet het als een leuk en intrigerend project om Nicolas’ leven spannender en beter te maken.

Claude geeft Nicolas steeds vast omschreven opdrachten zoals met wie hij naar bed moet gaan en met wie hij moet aanpappen om een rijk iemand van aanzien te worden. Hij legt daarbij een uitgebreide documentatie aan van alle personages die Nicolas in zijn opdracht ontmoet. Nicolas op zijn beurt maakt stiekem foto’s van alle ‘dramatis personae’ die hij ook voorziet van commentaar. De kaartenbak van Claude is hierdoor al snel goed gevuld. Zodoende blijft hij van alles precies op de hoogte en kan zorgvuldig elke nieuwe stap die Nicolas moet nemen plannen.

Het grappige element van deze film is meteen ook de zwakte ervan. Als een grootmeester geeft Claude Nicolas levensschaakles. Het is geestig hoe hij als een detective precies weet wat Nicolas moet doen zonder zelfs maar van zijn stoel in het café op te staan. Maar juist door al dat geschuif met personen komt de film ook nogal gekunsteld en gezocht over. Veel zie je al lang van tevoren aankomen, maar dat moet eerst nog uitgevoerd worden waardoor het verhaal langdradig en traag wordt. Andere dingen komen zo uit de lucht vallen dat je als kijker in verwarring achterblijft en wacht tot je het verhaal weer kunt volgen.

De bijrol van Romy Schneider is mooi ingetogen. Ze bedriegt haar echtgenoot als een volleerde, geheimzinnige femme fatale en presenteert zich volledig naakt onder een korte regenjas aan haar minnaar. Wel op smaakvolle wijze natuurlijk. Tegelijkertijd is ze intens gelukkig als Nicolas haar zwanger wil maken van een tweede kind, omdat dit niet lukt met haar eigen man. Die blijdschap is zeer levensecht en ontroerend gespeeld.

‘Le Mouton enragé’ is te warrig en te langdradig om een goede film te zijn. Er zit veel leuks in, zoals de vele vrouwen die Nicolas aantrekt en die zich tot hem aangetrokken voelen en de intense manier waarop Claude met zijn vriend meeleeft alsof het zijn leven is dat hij richting moet geven in plaats dat van zijn vriend. Maar het is het allemaal net niet.

Diana Tjin-A Cheong

Waardering: 2

Bioscooprelease: 19 september 1974