Le promeneur du champs de Mars (2005)

Regie: Robert Guédiguian | 117 minuten | drama, biografie | Acteurs: Michel Bouquet, Jalil Lespert, Philippe Fretun, Anne Cantineau, Sarah Grappin, Catherine Salviat, Jean-Claude Frissung, Philippe Le Mercier, Serge Kribus, Jean-Claude Bourbault, Grégoire Oestermann, Philippe Lehembre, Istvan Van Heuverzwyn, Béatrice Bruno, Rémy Darcy, Geneviève Casile, Gisèle Casadesus, Christelle Tual, Agathe Dronne, Antoine Mathieu, François Carton, Arnaud Klein

In ‘Le promeneur du champs de Mars’ krijgt een jonge journalist, Antoine Moreau (Jalil Lespert) de kans om met François Mitterrand zijn laatste maanden als president van Frankrijk mee te lopen. Het zullen ook de laatste maanden van Mitterrand’s (Michel Bouquet) leven zijn. Moreau wil een boek schrijven over de president en raakt steeds meer geobsedeerd door ‘monsieur le Président’.

Mitterrand heeft een vaag oorlogsverleden en Moreau wil dat tot in detail uitspitten. Mitterrand geeft hem echter niet die informatie die hij zo graag zou willen. Op alle mogelijke manieren probeert Moreau telkens weer het onderwerp op die tijd terug te brengen, maar Mitterrand vindt dat hij er genoeg over gezegd heeft. De president is veel meer bezig met de rol die hij de afgelopen jaren heeft gespeeld voor Frankrijk. Zo zag hij zichzelf als “de laatste onder de grote presidenten”. En hoewel hij enige mate van zelfverheerlijking te hebben gehad licht hij dit statement ook toe op een manier die plausibel is en op z’n minst tot nadenken stemt.

De basis van de film ligt in het boek van journalist Georges-Marc Benamou die het werkelijk voor elkaar wist te krijgen dat Mitterrand zijn intiemste gedachten aan hem toevertrouwde. Robert Guédiguian heeft er een onderhoudende politieke film van gemaakt. Hoewel onderhoudend wordt er veel politieke en culturele geschiedenis bekend verondersteld. Misschien dat alle Fransen hun nationale geschiedenis goed beheersen, voor buitenlanders wordt dat toch lastiger. Het had eenvoudig opgelost kunnen worden. De jonge journalist Moureau gebruikt zijn stem regelmatig als voice-over om zijn persoonlijke beslommeringen kwijt te kunnen. Hier had wat extra informatie in verwerkt kunnen worden. Een gemiste kans.

De film laat ook een grote mate van eenzaamheid zien van ‘monsieur le Président’, zoals hij aangesproken wordt en blijft – ook na zijn aftreden. Zijn vrouw wordt een enkele maal genoemd maar is nooit in beeld, ook niet op zijn verjaardag. En hij is duidelijk omringd door jaknikkers die weinig inspirerend overkomen. Ontroerend is zijn optreden voor fabrieksarbeiders over het socialisme op een moment dat hij heel erg ziek is. Maar ook zijn hartstochtelijke betogen en openbaringen over allerlei soorten vrouwen geven de indruk dat zijn vermeende losbandige leven hem niet deren. De film is een portret van een onvergetelijke president maar het is moeilijk om bij dit soort films het waarheidsgehalte in te schatten.

Miranda van der Hoek

Waardering: 3